Zoeken in collecties

Het tertiarissenklooster Hessenberg in Nijmegen lag ingeklemd tussen de huidige Doddendaal, Pijkestraat en het klooster Bethlehem. Het vindt zijn oorsprong in een in 1380 door Rudolf van Watselaar gesticht begijnhuis, dat buiten de muren van de stad gelegen was op een heuvel, die Hessenberg genoemd werd. Waarschijnlijk ergens tussen 1442 en 1450 namen de begijnen de derde regel van Sint Franciscus aan. Aanneemlijk is dat het convent zich bij het Kapittel van Keulen aansloot. In 1450 kwamen de zusters in het bezit van de Onze Lieve Vrouwen Kapel, die tussen 1420 en 1426 op de Hessenberg was gebouwd. Kort na 1461 wist het convent het kloostercomplex van de cellebroeders op het eind van de Pikkegas, de huidige Pijkestraat, te verwerven, hetgeen een aanzienlijke uitbreiding van hun eigen kloostercomplex betekende. Rond het midden van de zestiende eeuw kende het convent zijn grootste bloei. Het was het grootste en, op het norbertinessenklooster Maria Magdalena na, het rijkste klooster van middeleeuws Nijmegen. Toen bij de Reductie van Nijmegen in 1591 de stad in handen viel van de protestanten werd het convent opgeheven. Nadat in 1636 de laatste zuster overleden was, werd het kloostercomplex vanaf 1638 door het Arme Kinderen Weeshuis in gebruik genomen. Ondanks dat het complex in de Tweede Wereldoorlog zwaar beschadigd raakte, bleef, na provisorisch gerestaureerd te zijn, het weeshuis er tot 1953 gevestigd. Aan het eind van de jaren 90 van de twintigste eeuw werd het complex afgebroken. Thans resteert enkel nog het toegangspoortje uit 1640. De kerk stortte al in 1674 tijdens een storm in