Zoeken in collecties

Het klooster Mariëndal, dat behalve Sint Catharinadal later ook Genooi genoemd werd, ontstond toen omstreeks 1410 vier vrouwen, die een religieus leven wilden leiden, een afgelegen huis met bijbehorend land kochten, dat ongeveer een half uur gaans van de Venlose Maaspoort lag. Met de uitbreiding van nog enkele woningen verrees hier in 1423 Mariëndal, waarvan de zusters de derde regel van Sint Franciscus aannamen. In 1424 werd het klooster uitgebreid met een kapel, die aan Onze Lieve Vrouw en de heilige Catharina toegewijd werd. Deze kapel werd in 1532 vergroot. In 1579 sloot Venlo zich aan bij de Unie van Utrecht en werd de reformatie er ingevoerd. Mariëndal werd toen nog ongemoeid gelaten. In 1582 echter plunderden rondtrekkende Staatse garnizoenssoldaten het complex en staken het in brand. Na een tijdelijk onderkomen te hebben gevonden eerst bij de regularissen van klooster Mariaweide te Venlo en later bij de tertiarissen van Sint Dominicus van het klooster Mariawee te Roermond, keerden de zusters in 1586 weer terug naar Venlo, die inmiddels door Spaanse troepen heroverd was. Daar namen de zusters in 1599 hun intrek in het voormalige cellebroedersklooster Trans-Cedron. Op de plaats van dit klooster lieten de zusters, die in 1614 de regel van de annunciaten aannamen, in 1618 een nieuw, groter klooster bouwen. In 1797 verlieten de zusters dit complex toen hun convent opgeheven werd onder druk van de Franse revolutionaire machthebbers, die het in die tijd in Venlo voor het zeggen hadden. De gebouwen kwamen toen in particuliere handen. In 1879 werd het complex gekocht door Duitse Dominicanen, die wegens Bismarcks Kulturkampf Düsseldorf waren ontvlucht. In de Tweede Wereldoorlog werd het gehele complex bij bombardementen verwoest. Hoewel de zusters nooit naar hun oorspronkelijk klooster zijn teruggekeerd, lieten ze in 1631 op de plaats van het oude klooster een nieuwe kapel bouwen, de zogeheten, thans nog als zodanig fungerende Kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Genooi