Zoeken in collecties

De vroegste vermelding van het tertiarissenconvent IJzendoorn in Zutphen, dat naar zijn patrones ook wel het Maria Magdalenaconvent genoemd werd, dateert uit 1408. In dat jaar kocht Johanna van Doorninck, weduwe van Herbert van IJzendoorn een gaarde in de Nieuwstad ten behoeve van een aan het eind van de Dieserstraat bij de Nieuwstadspoort gevestigde gemeenschap van zusters des gemenen levens. Reeds in 1413 namen deze zusters de derde regel van Sint Franciscus aan en sloot het convent zich mogelijk ook al in dat jaar bij het Kapittel van Utrecht aan. In 1444 kregen de zusters van de pastoor van de parochiekerk in de Nieuwstad, toestemming om in het convent op een draagbaar altaar de mis op te dragen. Voorts mochten zij ook anderen dan de eigen zusters op hun kerkhof begraven, waarvoor ze dan wel een vergoeding aan voornoemde pastoor of diens opvolgers verschuldigd waren. Ook moest een vergoeding worden betaald toen vier jaar later dezelfde pastoor de zusters toestond een kapel te hebben, hetgeen in 1449 door de bisschop van Utrecht, Rudolf van Diepholt, bevestigd werd. Alleen voor de jaren 1548 en 1571 is het aantal zusters bekend, dat in die jaren respectievelijk 35 en 28 bedroeg. Toen in 1572 Zutphen door de geuzen onder leiding van Willem van den Bergh ingenomen werd, betekende dit een grote aanslag op de financiële situatie van het convent, waarvan bovendien de gebouwen beschadigd werden. Deze situatie verslechterde nog eens bij de tweede Spaanse bezetting toen de gebouwen opnieuw schade opliepen. In 1621 toen er nog drie zusters in het convent woonden, werd het beheer van de goederen door de stad overgenomen. De zusters ontvingen vanaf toen van stadswege alimentatie. Nadat het kloostercomplex jarenlang als kazerne dienst had gedaan, werden de overgebleven gebouwen aan het eind van de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers, toen ze zich uit Zutphen moesten terugtrekken, opgeblazen. Op het terrein verrees in de jaren vijftig van de 20e eeuw het Baudartius College