Zoeken in collecties

In een buiten de stadsmuren bij de Hessenberg gelegen huis vestigde zich in 1410 in Nijmegen een gemeenschap van begijnen, in casu zusters des gemenen levens. Dit huis werd voor het stichten van deze gemeenschap beschikbaar gesteld door een zekere Margaretha van Mekeren, die in dit huis woonde. Zij werd de eerste rectrix van de gemeenschap. In 1463 deed Catharina van Kleef, echtgenote van hertog Arnoud van Gelre, een schenking aan de gemeenschap. De gemeenschap werd toen omgevormd tot een besloten convent. In 1469 erkende de aartsbisschop van Keulen het convent, waarbij hij de inmiddels naar een aangelegen woning verhuisde zusters opdroeg de Derde regel van St. Franciscus te volgen. Tevens plaatste hij het convent, dat de naam Bethlehem droeg, onder toezicht van de reguliere kanunniken van Windesheim. In 1470 sloot Bethlehem zich echter aan bij het kapittel van Utrecht, dat hoofdzakelijk bestond uit vrouwenconventen, die allen de Derde regel van St. Franciscus volgden. In 1569 gingen de zusters over op de door de bisschop van Roermond opgelegde regel van St. Augustinus. Nadat Nijmegen zich in 1591 aan de Staatse leger overgeven had werd Bethlehem opgeheven. In 1601 moesten de zusters het huis verlaten. De meesten zullen toen in het naburige tertiarissenklooster Hessenberg onderdak gevonden hebben. De gebouwen, die in de volgende eeuwen voor tal van doeleinden werden gebruikt, werden bij bombardementen in de Tweede Wereldoorlog dusdanig zwaar beschadigd dat tot afbraak besloten werd