Zoeken in collecties

Uitvoering gevend aan een door zijn vrouw op haar sterfbed daartoe geuitte wens bestemde graaf Jacob I van Horne in 1461 zijn even buiten de Weertse stadsmuren gelegen kasteel Aldenborg tot minderbroederklooster. Dit klooster, dat bevolkt werd door onder de Keulse vicaris-provinciaal ressorterende observante franciscanen, werd evenals de in 1462 geconsacreerde kloosterkerk onder patronage gesteld van de kerkvader Hieronymus. Eeuwenlang is er tussen het klooster en het grafelijk huis een hechte band blijven bestaan. In 1470 trad de graaf zelf in en woonde tot zijn dood in het klooster. In 1512 werd begonnen met de in 1526 gereed gekomen bouw van een nieuwe grotere kerk, de huidige Paterskerk. In 1566 werd het klooster door geuzen en gepeupel geplunderd en vernield. Dit was ook het geval in 1572 en voor de derde keer in 1578 toen het klooster in brand gestoken werd. Het duurde tot 1586 voordat het klooster geheel hersteld was. Toen in 1637 de paters weer gedwongen werden hun klooster te verlaten, vonden zij tot 1639 onderdak in een huis in de Hegstraat te Weert. In 1647 werd er door de gardiaan van het Weertse klooster met de burgerlijke overheid van Venray een overeenkomst gesloten tot het daar vestigen van een observantenklooster, met de bouw waarvan in 1650 begonnen werd. In 1797 werd het convent op last van de Franse bezetters opgeheven. Het klooster werd verkocht, waarna het verhuurd werd. Tevens werd de afspraak gemaakt dat, zodra de mogelijkheid zich zou voordoen, de observanten het klooster zouden terugkrijgen. In 1836 kwam het klooster weer in het bezit van de franciscanen, nu van minderbroeders-recollecten. Het klooster was van 1853 tot 1973 hoofdklooster en provincialaat van de Nederlandse minderbroedersprovincie. Voorts heeft het gefungeerd als noviciaat voor priester-studenten, terwijl het van 1973 tot 1996 als kloosterbejaardenoord dienst gedaan heeft. Thans is het een centrum voor ouderenzorg, terwijl de Paterskerk als evenementenlocatie in gebruik is