Zoeken in collecties

Na de beschuldiging van deelname aan een complot om de Spanjaarden weer binnen de stadsmuren te brengen, werden de Franciscanen uit hun aan de Pieterstraat in Maastricht gelegen klooster gezet en moesten ze de stad verlaten. Ze vonden op de St. Pietersberg een toevlucht in het tot Luiks grondgebied behorend observantenklooster Lichtenberg, ook wel Slavante genoemd. Daar nam de prins-bisschop van Luik hen onder zijn hoede door hen in 1640 sauvegarde te verlenen. Voor de eerste keer in 1640 en voor een tweede keer in 1648 werd bij de Staten-Generaal een poging ondernomen om de terugkeer van de franciscanen binnen Maastricht te bewerkstelligen. Beide pogingen liepen echter op niets uit. Na de verovering van Maastricht door de Fransen in 1673 mochten ze naar de stad terugkeren. Het klooster in de Pieterstraat kregen ze echter niet terug. De gebouwen daar waren inmiddels als arsenaal en deels als weeshuis in gebruik genomen. Ze moesten genoegen nemen met enkele huizen aan de Breedestraat en de kapel van St. Jacob. Omstreeks 1698 kochten ze grond aan de huidige Minderbroedersberg, dat nog juist binnen de stadsgracht lag. In 1699 verleende de Staten-Generaal hen toestemming hier een nieuw klooster te bouwen. Nog hetzelfde jaar werd hiermee een begin maakte. Een jaar later werd ook met de bouw van een nieuwe kerk begonnen. In 1703 konden de Franciscanen hun op de tegenwoordige Minderbroedersberg gelegen nieuwe klooster betrekken. In 1794 werd Maastricht ingenomen door de troepen van de Franse Nationale Conventie. In 1796 werden alle geestelijke instellingen door de Franse revolutionairen opgeheven, waaronder het convent van de franciscanen. Het toen in beslag genomen kloostercomplex heeft lange tijd dienst gedaan als rechtbank en als gevangenis en is thans in gebruik als bestuurszetel van de Universiteit van Maastricht. In 1853 zouden de franciscanen zich voor de derde maal in Maastricht vestigen. Ze betrokken toen tot 1980 een klooster aan de Tongesestraat-Patersbaan