Zoeken in collecties

Bij wijze van heilsvoorziening voor bisschop Otto II van Lippe en de zijnen, die bij de Slag bij Ane in 1227 omgekomen waren, moesten de Drentenaren een klooster in de buurt van het slagveld stichten. Hierop verrees tussen 1234 en 1246 nabij Coevorden het nonnenklooster Mariënkamp, ook wel Sancta Maria in Campis genoemd. In 1246 werd het klooster in de Cisterciënzer orde opgenomen als dochterklooster van de Sint-Bernardusabdij te Aduard. De meeste nonnen van Mariënkamp kwamen uit welgestelde families. Door schenkingen, aankoop of ruiling verwierf de abdij boerderijen, huizen en andere bezittingen in een aantal plaatsen in Drenthe, maar een groot en rijk klooster is Mariënkamp nooit geworden. Al in 1253 verzocht de abdis het klooster naar een droger gebied te mogen verplaatsen. Vijf jaar later werd begonnen met de bouw van de nieuwe kloostergebouwen en in 1260/1261 verhuisde de kloostergemeenschap naar een plek die Hassen (later Assen) werd genoemd. Voor het stichten van de nieuwe abdij werden door de bisschop van Utrecht, Hendrik van Vianden, veel extra goederen ter beschikking gesteld. Op 13 juni 1418 werd het klooster met de kerk en de klokkentoren door brand verwoest. Geldgebrek leidde er toe dat het enkele jaren duurde voordat het klooster herbouwd was. Rond 1425 sloot klooster Mariënkamp zich aan bij de congregatie van Sibculo. Dit verband van een twintigtal kloosters, die in hechte samenhang met elkaar stonden, vormde een schakel tussen de Cisterciënzer orde en de Moderne Devotie. In 1598 legde Willem Lodewijk, stadhouder van Groningen, Friesland en Drenthe, het protestantisme dwingend op. Op de Landdag in 1600 besloten de Staten van Drenthe zich de kloostergoederen toe te eigenen. De bouwvallige toren van de kloosterkerk stortte in 1601 in, waarbij ook een deel van de kerk werd verwoest. Het klooster werd een jaar later opgeheven. Het hoofdgebouw werd in 1603 in gebruik genomen als vergaderplaats voor het College van Gedeputeerden van de Landschap Drenthe