Zoeken in collecties

Het norbertinessenklooster Sint-Catharindal werd in 1271 gesticht in Vroenhout onder Wouw. Ondanks overstromingen, waaronder de Sint-Aagtesvloed in 1288, konden de zusters in hun hoger gelegen klooster blijven wonen, totdat ze in 1295 na een dijkdoorbraak toch gedwongen werden de wijk naar elders te nemen. Zij vestigden zich toen in het Gasthuis te Breda. Van daaruit betrokken zij in 1308 een klein houten klooster met kapel, dat zij met toestemming van Raso II van Gaveren, Heer van Breda, op een hoger gelegen terrein buiten de stadsmuren van Breda lieten bouwen. De kloostergemeenschap werd bestuurd door een priorin, die uit eigen gelederen gekozen werd. Het beheer van de goederen van het convent berustte echter bij een norbertijner proost, die tevens verantwoordelijk was voor zowel het contact met de norbertijner orde als de zorg voor de geestelijke belangen van de zusters. In 1461 werd een hervorming doorgevoerd. Dit leidde tot een strengere observantie. In 1479 werd de kloostergemeenschap getroffen door pest, waaraan acht zuster overleden. Grote schade aan de kloostergebouwen werd veroorzaakt door de grote brand in Breda in 1534. Toen Prins Frederik-Hendrik het klooster, dat onder zijn bescherming stond, verlof verleende zich elders te vestigen, betrok het convent in 1647 het in 1645 in Oosterhout aangekochte kasteeltje De Blauwe Camer, een jachtslot dat uit circa 1400 dateert. In verband met de Frans-Nederlandse Oorlog keerden de zusters echter in 1672 terug naar het klooster in Breda. In 1679 verlieten ze Breda definitief en namen hun intrek weer in het klooster in Oosterhout, dat tot op dag van vandaag nog door hen in gebruik is