Zoeken in collecties

In 1860 werd de in 1823 in Antwerpen geboren priester Theofiel Verbist, die aalmoezenier was van de Militaire School te Brussel en rector van de Zusters van Onze-Lieve-Vrouw van Namen, belast met het bestuur van het Genootschap van de Heilige Kindsheid. Dit bracht hem in contact met de kinderellende in China. Hij raakte daardoor geïnspireerd in China een weeshuis op te richten en zich te wijden aan de zorg van de daar verlaten kinderen. Om steun te krijgen voor dit plan reisde hij naar Rome voor een ontmoeting met de Prefect van de Congregatie voor de Voortplanting van het Geloof. Op diens aanraden om het plan een bredere wending te geven waardoor het ook missionering zou omvatten, stichtte Verbist in 1862 een missiecongregatie die de naam Congregatie van het Onbevlekt Hart van Maria kreeg, maar die later naar de locatie van haar eerste huis in de wijk Scheut in de Belgische gemeente Anderlecht veelal Congregatie van de Missionarissen van Scheut genoemd werd. Van meet af aan sloot zich bij deze congregatie, die in 1862 kerkelijk en in 1900 pauselijk goedgekeurd werd, een drietal seculiere priesters aan, waarmee Verbist in 1865 naar Binnen-Mongolië in het noorden van China afreisde. Met de missionering van de bevolking daar had de Congregatio De Propaganda Fide de missionarissen van Scheut belast. Theofiel Verbist stierf in 1868 op een van zijn missiereizen aan typhus. In 1888, na herhaaldelijk aandringen van koning Leopold II, besloot de congregatie ook missionarissen te sturen naar het apostolisch vicariaat van de Congo-Vrijstaat. Daarna gingen de missionarissen van Scheut ook missioneringsarbeid verrichten op de Filippijnen en in Haïti, Indonesië en Japan. Heden ten dage wonen en werken missionarissen van Scheut in 25 landen, verdeeld over vier continenten. In Nederland was de eerste vestiging van de missionarissen van Scheut in 1899 op het landgoed Sparrendaal bij Vught. De in 1952 door de congregatie opgerichte Nederlandse provincie werd in 2000 weer opgeheven