Zoeken in collecties

Vanaf 1410 kwamen de priors van de kruisheren jaarlijks voor het algemeen kapittel bijeen in het moederhuis in Hoei. De priors uit de Maas- en Rijnprovincie overnachtten tijdens hun reis naar Hoei meestal in Maastricht. Doordat door de Heiligdomsvaart er in 1436 geen mogelijkheid tot overnachting was, bood Egidius van Vleytinghen, alias van Elderen, aan de priors enkele huizen aan de Kommel als slaapgelegenheid aan. Korte tijd later schonk hij deze huizen aan de Kruisherenorde onder voorwaarde dat zij er een klooster zouden bouwen. Na de benodigde toestemmingen van het Generaal Kapittel, de bisschop van Luik, het kapittel van Sint-Servaas en de pastoor van de Sint Jan betrokken in 1437 een aantal kruisheren uit Venlo deze huizen. In 1440 werd begonnen met de bouw van de kerk. In 1480 kwam de oostvleugel aan de Kommel gereed en 1517 de in fasen gerealiseerde westvleugel in de Kruisherengang. In 1520 werd de zuidvleugel geheel vernieuwd. De kruisheren bedienden naast hun eigen kerk ook andere parochies binnen en buiten Maastricht. Tevens sprongen zij in bij de verpleging tijdens pestepidemieën. Voorts waren de kruisheren befaamd om het kopiëren, verluchten en inbinden van boeken. Het Maastrichtse convent kende in de 16e eeuw zijn grootste bloei, waaraan in 1579 met de komst van de Spanjaarden echter een eind kwam . Het kloostergebouw raakte danig gehavend en kon door een tekort aan financiële middelen slechts met moeite worden hersteld. Aan het begin van de 17e zeventiende eeuw werd het klooster opnieuw door oorlogsgeweld getroffen. Later, in 1673, belegerden de Fransen Maastricht. De Kruisheren werden verplicht Franse soldaten in hun klooster in te kwartieren. In 1795 werd Maastricht ingelijfd door de Fransen. Alle kloosters werden geconfisqueerd. Ook het klooster van de kruisheren, dat als munitiemagazijn, kazerne en garnizoensbakkerij door de bezetter in gebruik genomen werd. Thans is het een hotel