Zoeken in collecties

Tussen 1271 en 1279 vestigden de dominicanen zich in Zierikzee. Kort na 1286 betrokken zij in Zierikzee de gebouwen van de eksterbroeders. Deze gebouwen, die bij het opheffen in 1274 van voornoemde orde aan de H. Stoel waren overgegaan, werden in 1286 ten bate van het H. Land aan de provinciaal van de dominicanen verkocht. Het klooster in Zierikzee, dat al in 1279 door de orde canoniek erkend was, behoorde tot de provincie Teutonia, maar werd in 1303 bij de toen gevormde provincie Saxonia ingedeeld. In 1515 werd het bij de nieuwe provincie Germania Inferior gevoegd, ondanks dat dit bij de Zierikzeese dominicanen aanvankelijk op weerstand stiet. Het klooster heeft nimmer deel uitgemaakt van de “Congregatio Hollandiae”, een hervormingsbeweging van de orde der Dominicanen, die een striktere observantie voorstond. Het kloostercomplex, dat aan de zuidzijde van de Korte Sint Janstraat gelegen was, liep bij de stadsbrand in 1414 ernstige schade op. De wederopbouw heeft toen enkele decennia geduurd. In 1458 werd het klooster opnieuw door brand geteisterd. De herstelwerkzaamheden hiervoor waren in 1466 nog niet afgerond. In 1572 viel Zierikzee in handen van de geuzen. Kerken en kloosters werden geplunderd en verwoest. De dominicanen moesten toen, evenals alle andere kloosterlingen, de stad verlaten. Na langdurig beleg wisten de Spanjaarden de stad in juli 1576 te heroveren, maar al in november van dat jaar viel Zierikzee weer in handen van de Prins van Oranje. Na het vertrek van de dominincanen vervielen de kloostergebouwen tot ruïne. Op het terrein, waarop deze gebouwen stonden, werden na 1604 huizen gebouwd