Zoeken in collecties

In 1465 vestigde de dominicanen zich in Zwolle, een jaar na de oprichting van de “Congregatio Hollandiae”, een hervormingsbeweging van de orde der Dominicanen, die een striktere observantie voorstond. De stichting van het klooster was in feite een gevolg van een verzoek van voornoemde congregatie aan paus Paulus II, die dit verzoek in 1465 inwilligde. In 1465 werd met de voorbereiding van de bouw van het klooster begonnen, waarmee de Zutphense dominicaan Engelbertus Messemaker belast werd. Hij werd de grondlegger en de eerste prior van het klooster, dat, evenals de kerk, aan de H. Thomas van Aquino werd toegewijd. De kerk en het klooster, waarvoor de grond niet geschonken, maar door de dominicanen aangekocht werd, lagen aanvankelijk buiten de noordelijke stadsmuur. Pas na de voltooiing van de derde stadsuitleg omstreeks 1500 kwam het complex binnen de omwalling te liggen. Toen in augustus 1572 Zwolle door het Staatse leger van Willem van den Bergh, zwager van Willem van Oranje, ingenomen werd, verlieten de dominicanen de stad. In november van hetzelfde jaar werd de stad al weer door de Spaanse troepen van Don Frederik heroverd en sloegen de staatse troepen op de vlucht. De dominicanen keerden toen in de stad terug. In 1579 sloot Zwolle zich aan bij de Unie van Utrecht. In mei van het daarop volgende jaar besloot de hervormdgezinde raad dat de dominicanen de stad moesten verlaten, met achterlating van hun bezittingen. In een gedeelte van het kloostercomplex, dat ten dele verwoest werd, vonden van 1581 tot 1593 de zusters van het klooster Ter Maat onderdak. Het andere gedeelte werd toen verhuurd. Wat er na de brand in 1877 nog van de gebouwen over was, werd verwerkt in het gebouw, waar thans het stedelijk conservatorium is gehuisvest. De kerk werd, na voor diverse doeleinden te zijn gebruikt, in 1610 voor diensten van de hervormden in gebruik genomen. Vanaf 1795 werd het voor militaire oefeningen en als paardenstal gebruikt, om in 1809 weer als kerk dienst te doen