Zoeken in collecties

Waarschijnlijk ergens tussen 1195 en 1210 werd vanuit de Abdij van Werden op de wierde Rottum het klooster Juliana gesticht, waarvan de vroegste vermelding uit 1226 dateert. Het was geen dubbelklooster, zoals zoveel middeleeuwse kloosters, maar uitsluitend een mannenklooster. In 1475 werd de proosdij van Ukswerd en het bijbehorende voorwerk Kruisstee bij de abdij ingelijfd. Voorts had klooster Juliana een refugiehuis in Groningen aan de Oude Ebbingestraat, gelegen tussen de Rode Weeshuisstraat en de Butjesstraat. In 1517 werden door graaf Edzard van Oostfriesland invallen gedaan die zich vooral richtten op Rottum, Ukswerd en Warffum. Het klooster Juliana moet toen aanzienlijke schade opgelopen hebben. In 1566 vonden er tussen het klooster Juliana en het bisdom Munster onderhandelingen plaats over inlijving door dit klooster van het op een afstand van ca. 300 passen gelegen klooster Bethlehem. Dit klooster, dat bevolkt werd door vrouwen, die slechts oblaten waren, viel onder het gezag van de abt van het klooster Juliana. Deze onderhandelingen liepen echter op niets uit. In 1569 werd het klooster geplunderd door watergeus Barthold Entens. De laatste abt, Jodocus Oxius, die als enige Ommelander abt voor het protestantisme en Oranje koos, overleed in 1585 aan de gevolgen van het verbrijzelen van beide benen door saluutschoten van op de Eems varende oorlogsschepen. In 1587 werd het klooster in brand gestoken door een troep van zes- tot achthonderd geuzen, in opdracht van graaf Willem Lodewijk van Nassau. Dat betekende het einde van het klooster. In 1594 kwamen bij de Reductie van Groningen de kloostergoederen in handen van de Staten van Stad en Lande. In 1658 bezweek de zuidelijke vleugel van het klooster en werd afgebroken. In 1855 werd ook de noordelijke vleugel gesloopt, waarvan het puin toen als wegverharding gebruikt werd. De oppervlakte van de tot het klooster Rottum behorende landerijen bedroeg ca. 1180 ha. waarvan 60% van het eiland Rottumeroog deel uitmaakte