Zoeken in collecties

Het regulierenklooster Maria van Sion te Beverwijk stond op het noordeinde van de Breestraat. Dit klooster dankte zijn ontstaan aan een schenking, die een zekere Gherijt de Visscher en zijn moeder in 1427 aan de broeders des gemenen levens van het klooster Hiëronymusberg te Hulsbergen deden tot stichting van een regulierenklooster onder het kapittel van Windesheim. Deze schenking bestond uit een groot stuk land met daarop gebouwen en boomgaarden alsmede uit de aangrenzende weiden. In 1429 verleende Jacoba van Beieren de vereiste toestemming. Tevens volgde toen de confirmatie van de Utrechtse bisschop Zweder van Culemborg. Eveneens in 1429 verleende de pastoor van de parochie aan het convent de gebruikelijke privileges, waaronder het voorrecht om op een eigen kerkhof begraven te worden. In 1431 werd het convent bij het Kapittel van Windesheim geïncorporeerd. Eerst in het midden van de 15de eeuw werd tot voltooiing van het kloostercomplex gekomen. Het klooster bezat uitgestrekte landerijen en kon nagenoeg in al zijn behoeften voorzien. Een van de grootste verdienste van het convent was het kopiëren van boeken, waarvan nog slechts drie handschriften bewaard zijn gebleven. Bij de opstand van het Kaas- en Broodvolk in 1492 werd het klooster door Duitse huurtroepen van Albrecht van Saksen geplunderd. In 1572, bij de Reformatie, moesten de kloosterlingen, als ballingen, de stad verlaten. Tijdens de Spaanse oorlogshandelingen in 1577 werd het kloostercomplex geheel verwoest. Alle bezittingen van het klooster werden vervolgens door de Staten van Holland geconfisqueerd. In 1581 kwam er tussen de Staten en het stadsbestuur van Haarlem een overeenkomst tot stand, waarbij de ene helft van voornoemde bezittingen aan Haarlem en de andere helft aan de Staten toegewezen werd. Op de plaats waar het klooster stond, werd in de 16e eeuw een militaire schans gebouwd, gevolgd in de 17e eeuw door een buitenplaats, die de naam Oud Merestein kreeg, maar doorgaans De Schans genoemd werd