Zoeken in collecties

In 1377 kregen Reinoud Janszoon Minnebode en zijn vrouw Sophia toestemming van hertog Albrecht van Beieren om op hun landgoed Eemstein nabij Eemkerk uit eigen middelen een klooster te stichten. Aanvankelijk lag het in de bedoeling dit klooster door franciscanen te bevolken. Dit vond echter geen doorgang. In Dordrecht stond al een minderbroederklooster, waarvan de bewoners voor hun levensonderhoud afhankelijk waren van inkomsten uit bedelen. Zo’n tweede klooster bij Eemkerk op circa één uur gaans van Dordrecht zou de spoeling voor wat deze inkomsten betreft voor beide kloosters wel erg dun maken. Dit is de reden dat pas vijf jaar later, maar dan in sterk gewijzigde vorm, tot uitvoering kon worden overgegaan van de in 1382 door de bisschop van Utrecht Floris van Wevelinkhoven bekrachtigd plannen tot de bouw van voornoemd klooster. Voor het klooster van reguliere kanunniken van Sint Augustinus, dat toen ontstond en waarbij ook Geert Grote een initiërende en bemiddelende rol speelde, stond de piorij van Groenendaal in Hoeilaart bij Brussel model. Geert Grote onderhield met dit klooster, waarvan de door hem bewonderde Brabantse mysticus Jan van Ruusbroec de eerste prior was, nauwe contacten. In 1395 sloot het convent zich aan bij het Kapittel van Windesheim, waarbinnen het een vooraanstaande plaats innam. Bij de Sint Elizabethsvloed in 1421 werd het klooster door het water verzwolgen. De kloosterlingen vonden toen onderdak bij eveneens onder het Kapittel van Windesheim ressorteerde kloosters. In 1430 werd het klooster in Kijfhoek, gelegen in de Zwijndrechtse Waard, herbouwd. Een bekend schrijver uit klooster Eemstein was proost Hendrik de Wilde. Voorts werd in dit klooster de Imitatione Christi van Thomas a Kempis voor het eerst vanuit Latijn in Middelnederlands vertaald. In 1572 rukte een groep geuzen op naar Eemstein en stak het kloostercomplex in brand. De kloosterlingen waren al eerder gevlucht en hadden in kloosters in zowel Nederland als België onderdak gevonden