Zoeken in collecties

Het Sint Barbaraklooster in Amersfoort stond aan de Herenstraat tegenover het Sint Agnesklooster. Het vormde een voortzetting van het tot de derde orde van Sint Franciscus behorend Sint Gertrudisconvent te Bunschoten, waaraan Frederik van Blankenheim, bisschop van Utrecht, in 1423 toestemming gegeven had om zich in Amersfoort te vestigen. In 1469 werd door David van Bourgondië, die toen bisschop van Utrecht was, aan de zusters van het tot dan nog tot het Kapittel van Utrecht behorend Sint Barbaraconvent goedkeuring verleend om tot de orde van Sint Augustinus over te gaan. Of de zusters zich toen opnieuw bij een congregatie hebben aangesloten, is niet bekend. Bij de Alteratie in 1579 dwong Jan van Nassau de stad Amersfoort de zijde van de Opstand te kiezen. Dit betekende het einde van het Sint Barbaraconvent. De kloostergoederen kwamen in beheer van het stadsbestuur. De zuster mochten blijven wonen in de kloostergebouwen, die gedeeltelijk werden verkocht en verhuurd. Het was hen echter niet toegestaan nieuwe leden aan te nemen. Na verloop van tijd resteerde er zo weinig zusters, dat in 1589 besloten werd naar het Amersfoortse Begijnhof aan de Vijver te verhuizen. Het stadsbestuur verleende toestemming aan de zuster om hier woningen onder bepaalde voorwaarden vrij te bewonen. Tussen 1820-1882 deed één van de kloostergebouwen dienst als Latijnse school. In 1895 werden de laatste restanten van het kloostercomplex gesloopt