Zoeken in collecties

Het klooster Mariënborn in Beverwijk, dat ook wel Hermon genoemd werd, besloeg een terrein, dat begrensd werd door de Patersweg, de Koningstraat en de Baanstraat. Wanneer dit klooster gesticht werd, is onbekend. De vroegste vermelding dateert uit 1430 toen hun geestelijke leidsman, de priester Gherijt de Visscher, zich tot de Utrechtse bisschop Zweder van Culemborg wendde met het verzoek om de zusters van het onderhouden van de derde regel van Sint Franciscus te ontslaan en hen toestemming te verlenen de regel van Sint Augustinus aan te nemen. Nog in hetzelfde jaar willigde de bisschop dit verzoek in. Tevens stelde hij het convent toen onder toezicht en geestelijk bestuur van het eveneens in Beverwijk gelegen regulierenklooster Maria van Sion, dat zijn ontstaan dankte aan de schenking van grond door voornoemde Gherijt de Visscher. Of hij zo ook de stichting van Mariënborn mogelijk gemaakt heeft, staat nergens vermeld. Na overgang naar de orde van Sint Augustinus, veranderde het convent, dat lid was van het Kapittel van Windesheim, zijn naam in Nazareth. Tijdens de opstand van het Kaas- en Broodvolk in 1492 werd het klooster door Duitse huurtroepen van Albrecht van Saksen geplunderd. Dit was in 1556 opnieuw het geval. Nu door het geuzenleger van Brederode. De zusters hadden toen al de wijk genomen. In Haarlem vonden ze in het Begijnhof uiteindelijk onderdak. Tijdens de Spaanse oorlogshandelingen in 1577 werd het kloostercomplex geheel verwoest. Alle bezittingen van het klooster werden vervolgens door de Staten van Holland geconfisqueerd. De gemeente Haarlem meende op deze bezittingen deels ook rechten te hebben, hetgeen door de gemeente Beverwijk werd betwist. Na een langdurige juridische strijd werd uiteindelijk tot een verdeling tussen beide gemeenten van deze bezittingen gekomen. Het perceel, waarop kloostergebouwen gestaan hadden, viel hier echter buiten. Dit perceel was via een claim van een klooster in Haarlem direct in handen van de gemeente Haarlem gekomen