Zoeken in collecties

Johannes Roorda, die in 1473 overleed, bepaalde in zijn testament dat een van zijn boerenhoeven, het Tsjessingagoed in de buurt van Tzummarum, tot vrouwenklooster bestemd diende te worden. Vermoed wordt wel, dat dit als boetedoening moest gelden voor de door hem tijdens zijn leven begane wandaden. In 1474 gaven zijn kinderen uitvoering aan deze testamentaire beschikking. De zusters van het toen gestichte klooster, dat de naam Bethanië kreeg, namen als conversinnen de regel van Sint Augustinus aan en schaarden zich onder het Kapittel van Windesheim. Zielzorg ontvingen zij vanuit de regulierenkloosters te Anjum en Ludingakerke. Slechts moeizaam konden de zusters met weven in hun onderhoud voorzien. De nood liep zelfs zo hoog op, dat zij zich aan het smokkelen van linnen schuldig maakten. In 1526 werden zij in Harlingen daarop betrapt. De zusters van het Maria Magdalenaklooster in Stavoren, ook conversinnen van Sint Augustinus, vonden onderdak in het Tzummarumse klooster toen in 1549 hun klooster door brand, die moedwillig door een van de zuster aangestoken was, in as was gelegd en er toen besloten werd om niet tot herbouw over te gaan. In 1572 werd klooster Bethanië door watergeuzen overvallen en in brand gestoken. De zusters werden toen opgenomen in het Heilige Geestklooster te Bolsward, dat eveneens een convent van augustijner conversinnen was. In 1581 werden de goederen van dit klooster, inclusief de toen door dit convent beheerde goederen van Bethanië in beslag genomen. Dit betekende het einde van het Heilige Geestconvent, waarvan de overgebleven zusters toen tot hun dood alimentatie ontvingen