Zoeken in collecties

Aan het eind van de 13e eeuw vormde zich in Grave aan de Hoofschestraat een gemeenschap van begijnen, die leefden volgens de privileges en gebruiken van het Groot-Begijnhof in ’s-Hertogenbosch. In de hoedanigheid van de heer van Cuijk, voorzag Arnold van Egmont, die toen hertog van Gelre was, de begijnen in 1436 van nieuwe statuten, waarin hij hun aantal op 16 bepaalde. Tevens stelde hij toen de deken van Grave en de prior van de kruisheren van Sint Agatha aan tot visitators. De begijnen beschikten over een eigen kapel die eveneens aan de Hoofschestraat gelegen was, maar die verwoest werd in 1586 toen Grave door Parma op de Staatsen veroverd werd. In 1459 heeft de gemeenschap zich in tweeën gesplitst. De ene nam de derde regel van Sint Franciscus aan en vormde het tertiarissenklooster Mariagraf. De andere zette het begijnleven voort. Het klooster Mariagraf vond onderdak in een huis dat naast dat van de begijnen lag en toebehoorde aan Willem van Egmont, broer van voornoemde Arnold van Egmont. Nog vele jaren hebben begijnhof en klooster Maria-Graf naast elkaar bestaan, tot kort na 1639 toen het begijnhof bij het klooster werd ingelijfd