Zoeken in collecties

Het Pieter Symonsz Begijnhof ontleent zijn naam aan Pieter Symonsz. van den Oerde, die in 1389 bij testament zijn naast het Gravensteen gelegen woning met tuin en boomgaard aan het Sint Catharina-gasthuis schonk voor het huisvesten van arme vrouwen, waarvan hij er bij zijn leven al een aantal in huis opgenomen had. Het reglement voor dit begijnhof, dat opgesteld werd door de gasthuismeesters en de commandeur van het Leidse commanderij van de Duitse Orde, die als executeurs-testamentair waren aangewezen, werd door de stad bevestigd. Nadere beschouwing maakt duidelijk, dat er hier in plaats van begijnen veeleer sprake is van zusters des gemenen levens, die voor een belangrijk deel hun tijd vulden met het verzorgen van zieken en het biddend waken bij doden. In de eerste tijd werd het begijnhof als arm aangemerkt. Het was evenals de gasthuizen en andere instellingen van armenzorg vrijgesteld van het betalen van accijns. Later werd deze vrijstelling ingetrokken. Toen Leiden in 1572 de zijde van Willem van Oranje koos, luidde dit het einde voor het begijnhof in. Van 1572 tot 1576 ontvingen de begijnen nog een vergoeding voor hun onderhoud. Na 1576 werden alle huizen op het begijnhof verhuurd. Toen was er van Pieter Symonsz. oorspronkelijke stichting niets meer over. Een opvatting die opgeld doet, is dat het Pieter Symonsz Begijnhof, om plaats te maken voor het vergroten van het Pieterskerkhof, in 1400 zou zijn afgebroken. Het begijnhof zou toen gevestigd zijn op het erf van een zekere Jacob van Rijsoirden. Waar dit erf precies gelegen heeft is niet duidelijk. Daarna zou het begijnhof opnieuw zijn verplaatst en wel naar de Jozefsteeg -de huidige Sionsteeg-, achter de Vrouwekerk, waar later het Sionshofje gevestigd werd