Zoeken in collecties

De Sittardse gemeenschap van begijnen werd voor het eerst genoemd in een oorkonde uit 1276, waarbij Jutta van Ravensberg, voormalig vrouwe van Montjoie, voor het in Sittard oprichten van een begijnhof toestemming gaf, nadat zij met haar getrouwen had overlegd en nadat zowel de pastoor als de burgerij van Sittard zich akkoord hadden verklaard. Tevens verleende zij bij deze oorkonde aan de bewoners van dit begijnhof vrijstelling van alle belastingen, die door haar en haar opvolgers overeenkomstig het civiele recht zouden worden geheven. Sinds wanneer het begijnhof, dat aan de westkant van de Limbrichterstraat stond, ophield te bestaan, is niet duidelijk. Wellicht dat het in vlammen opging toen in 1677 de Fransen in Sittard terugkeerde, de stad plunderden en huizen in brand staken. Hoe het ook zij, in 1717 was het begijnhof tot een puinhoop vervallen en werden stenen uit de muren gebroken om elders dienst te doen. Het enige, dat thans nog aan het bestaan van het Sittardse begijnhof herinnert, is de namen Begijnenhofstraat en Begijnenhofwal