Zoeken in collecties

Het begijnhof te Zierikzee, dat tussen de Lange Sint Jansstraat en de Bagijnestraat lag, werd voor het eerst vermeld in 1271 in een testament van Aleid van Holland als één van de instellingen die door haar bij dit testament werden begunstigd. Dit begijnhof, dat in de veertiende eeuw tot autonome parochie verheven werd, beschikte over een eigen kerk met een eigen priester. Tot het begijnhof behoorden verder een kluis en een infirmerie. In 1322 nam graaf Willem III van Holland, Zeeland en Henegouwen het begijnhof onder zijn bescherming. Hiermee werd voorkomen, dat de maatregelen, waartoe wegens vermeende ketterijen onder de begarden en begijnen tijdens het in 1311/1312 gehouden concilie van Vienne besloten werd, voor de Zierikzeese begijnen gevolgen hadden. Wel werd als voorwaarde gesteld dat de begijnen bij verblijf van de graaf in Zierikzee voor hem, zijn echtgenote en zijn gevolg dan twaalf bedden beschikbaar dienden te houden. In 1458 teisterde een grote brand het zuidelijk deel van de stad. Hierbij liep het begijnhof veel schade op. Vermoedelijk ging de kerk toen grotendeels in vlammen op. Herbouw volgde evenwel. In 1572 viel Zierikzee in handen van de geuzen. De stad ging toen over naar de zijde van Willem van Oranje. Dit betekende het einde van het Zierikzeese begijnhof, dat overigens in 1531 al gedeeltelijk onbewoond was. Omstreeks 1800 werd de toren van de kerk als laatste restant van het begijnhof voor afbraak verkocht. De naam Bagijnestraat, is het enige wat thans nog aan het bestaan van dit begijnhof herinnert