Zoeken in collecties

Abdij Bloemkamp bij Hartwerd werd in 1191 vanuit abdij Klaarkamp bij Rinsumageest gesticht op landerijen, die in het bezit waren van drie in Wommels wonende broers: de priesters Thetardus en Herdradus en hun lekebroer Siboldus. In 1192 werd dit nieuwe klooster, dat in de orde der cisterciënzers opgenomen werd, door Boudewijn van Holland, de negen en twintigste bisschop van Utrecht, ingewijd. Thetardus werd door Gerbrandus, abt van Klaarkamp, met goedvinden van de bisschop van Utrecht, als eerste abt aangesteld. Met de getrouwe medewerking van zijn broer Herdradus, die prior was, wist hij het klooster tot grote bloei te brengen, zodat hij bij zijn overlijden in 1200 een aanzienlijk klooster naliet, waarvan Wighardus de tweede abt was. Deze abt stond zeer in de gunst van Dirk van Are, de twee en dertigste bisschop van Utrecht, die hiervan blijk gaf door aan Bloemkamp het patronaatsrecht van de kerk van Scharnegoutum toe te kennen. In 1233 werd vanuit abdij Bloemkamp het cisterciënzerinnenklooster Aula Dei of Godshof in de grietenij Wymbritseradeel, onder Scharnegoutum vlakbij Sneek gesticht. Doordat dit klooster meer bekend stond onder de naam van Nijeklooster werd Bloemkamp, die zich in 1428 aansloot bij de Colligatie van Sibculo, vervolgens doorgaans Oldeklooster genoemd. In de veertiende eeuw werd Bloemkamp betrokken bij de strijd tussen de Schieringers en de Vetkopers. In 1536 veroverde de Wederdopers het klooster en in 1555 werd het bezet door 300 doopsgezinden. In 1572 maakten de watergeuzen tenslotte met het plunderen en het in brand steken van de kloostergebouwen een einde aan het bestaan van abdij Bloemkamp