Zoeken in collecties

Klooster Klaarkamp, waarvan de naam officieel “Monasterium beate Maria de Claro Campo” (= klooster van de Heilige Maria van Klaarkamp) was, bestond al in 1163. Het klooster, dat nabij het Friese dorp Rinsumageest gelegen was, werd in 1165 in de orde van Citeaux opgenomen en was daarmee het eerste cisterciënzerklooster in Noord-Nederland. Aanvankelijk stond Klaarkamp onder toezicht van abdij Riddagshuizen bij Braunschweig in Neder-Saksen. Later werd dit toezicht overgenomen door abdij Heisterbach bij Bonn. Verschillende monniken van Klaarkamp werden verheven tot wijbisschop in de diocesen Münster en Utrecht. Vanuit Klaarkamp werden de dochterkloosters Bloemkamp te Hartwerd, Sint-Bernardusabdij te Aduard, Gerkesklooster te Augustinusga, Sion te Niawier en Nazareth te Hallum gesticht. Voorts had Klaarkamp, dat met een grondbezit van 2.500 ha. een van de grootste kloosters in Friesland was, meerdere uithoven waaronder de Schierstins in Veenwouden, Betterwird bij Dokkum, Schierhuis in Jelsum, Monnikehuis bij Nes en de uithof op Schiermonnikoog. De monniken van Klaarkamp hielden zich onder meer bezig met het vervaardigen van kloostermoppen, vrij grote bakstenen, waarvoor ze klei nabij het klooster afgroeven, waardoor het Klaarkampermeer ontstond. Toen in 1580 de Staten van Friesland de openbare uitoefening van de katholieke godsdienst verboden, werd Klaarkamp opgeven. De bezittingen vervielen aan de Staten van Friesland terwijl de kloostergebouwen afgebroken werden. De grond en ook de stenen, waarvan het klooster was gebouwd, werden verkocht