Zoeken in collecties

In 1485 werd het klooster “Onze Lieve Vrouwe in Bethlehem” gesticht door Hendrik, heer van Naaldwijk en zijn gemalin Machteld van Raaphorst, waarvoor zij het kasteel in Wateringen, die de heren van Wateringen rond het jaar 1200 lieten bouwen, beschikbaar stelden. David van Bourgondië, de vijftigste bisschop van Utrecht, bekrachtigde de stichting. Ook Maximiliaan en Philips van Oostenrijk verleenden hun medewerking, aangezien het kasteel in Wateringen een leen van de graven van Holland was. Na in 1489 in de orde van Citeaux te zijn opgenomen, werd het klooster, althans in de eerste jaren, onder toezicht geplaatst van de abt van abdij Sint-Salvator te Antwerpen. In 1497 sloot het zich aan bij de Colligatie van Sibculo. Het klooster, dat het laatste klooster was dat voor de Reformatie in Nederland gesticht werd, heeft bijna 90 jaar bestaan. In 1572 verlieten de monniken in verband met de naderende plundertochten door de watergeuzen het klooster, dat bij het beleg van Leiden in 1573 in brand gestoken werd. De resten werden in 1575 verkocht aan de Delftse metselaar Pieter Huygenszoon die de materialen, die bij de sloop vrijkwamen, elders weer gebruikte. In de 17e eeuw werd er op de betreffende locatie een fraaie buitenplaats aangelegd, die “’t Hof van Wateringen” werd genoemd. Ook deze buitenplaats ging verloren op een klein deel na, dat nu nog bekend staat als de ‘Hofwoning’