Zoeken in collecties

Het in 1818 in Culemborg gestichte kleinseminarie werd gevestigd in een gedeelte van de gebouwen, waarin een voormalige katholieke Franse meisjeskostschool gevestigd was. Deze school stond onder leiding van kloppen, vrome vrouwen die niet leefden volgens de regels van kloosters en begijnen, maar wel dienstbaar waren aan de katholieke Kerk. Onderhavige gebouwen, die aan de oostzijde van de Papenhoek lagen, behoorden tot het bezit van de in 1628 eveneens in Papenhoek opgerichte statie. De jezuïeten, tot wie deze statie behoorde, hadden voornoemde gebouwen in 1814 uit armoede moeten verkopen. Voor een aanzienlijk hoger bedrag dan bij de verkoop bedongen werd, wisten de jezuïeten de gebouwen echter weer terug te kopen. Daar verrees toen het in 1818 ingewijde kleinseminarie, dat onder leiding van de jezuïeten kwam te staan en in 1820 officieel erkend werd als kleinseminarie van de Hollandse Missie. Moeilijkheden, die van het Culemborgse gemeentebestuur ondervonden werden en die zich toespitsten op het feit, dat er ook externe leerlingen aan het seminarie studeerden, werden met het afschaffen van het externaat uit de weg geruimd. Op grond van een in 1825 door koning Willem I uitgevaardigd decreet moest het seminarie zijn deuren sluiten. In 1841, een jaar na het aantreden van koning Willem II, kon het seminarie heropend worden. In 1850 werd aan het seminarie een filosofie-afdeling toegevoegd, die tot 1865 ook bestemd was voor leden van de eigen orde. In 1853 werd overgegaan tot de bouw van een groot nieuw seminariegebouw, waarvoor alle panden in de Papenhoek, op de Sint Barbarakerk na, moesten wijken. In 1857 kwam deze nieuwbouw gereed. In 1906 trokken de jezuïeten zich uit het Culemborgse kleinseminarie terug, die toen door het aartsbisdom tegen een passende vergoeding van de jezuïeten overgenomen werd. Vervolgens heeft het tot 1935 als een volledig diocesaan kleinseminarie gefunctioneerd. In het jaar daarop, werden de gebouwen aan de augustijnen verkocht