Zoeken in collecties

Het kartuizerklooster in Geertruidenberg, Hollandse Huis genaamd, dankte zijn ontstaan aan Willem van Duvenvoorde, bastaardzoon van de Hollandse edelman Philips van Duvenvoorde die tot het geslacht Wassenaar behoorde. Middels de fundatieakte van 6 februari 1336 stelde hij voor het stichten van dit klooster, waaraan de bisschop van Luik op 23 oktober 1337 zijn goedkeuring verleende, een stuk grond beschikbaar, dat graaf Willem III een jaar eerder aan hem verkocht had. Ander belangrijke weldoeners waren Margaretha van Beieren, Albrecht van Beieren, graaf van Holland, Hennegouwen en Zeeland en zijn broer Willem V. De bezittingen van het klooster bestonden voor een groot gedeelte uit landerijen. Voor zover deze landerijen in de onmiddellijke nabijheid van het klooster lagen, bewerkten de monniken deze zelf. De andere landerijen werden vooral in cijns uitgegeven of verpacht. In financieel opzicht ging het het klooster voor de wind. Door de de Sint-Elisabethsvloed van 1421 vielen echter grote delen van het grondbezit aan het water ten prooi, waardoor een belangrijk deel van de inkomsten wegviel. Toen de geuzen in 1573 Geertruidenberg veroverden, namen de kartuizers de wijk naar Breda. In 1589 viel Geertruidenberg echter weer in Spaanse handen. De prior en de conventualen keerden naar Geertruidenberg terug, waar ze in 1592 in twee huizen in de Venestraat weer bijeen woonden. Dit echter niet voor lang, want in 1593 ging de stad weer over naar de Staatse kant. Kort tevoren alhad het generaal kapittel aan de prior, die in 1595 van zijn taak ontheven werd, het bevel gegeven intrek te nemen bij de ordesgenoten in Lier. In 1582 werden de goederen van het klooster, die in 1573 aan de Prins van Oranje waren gekomen, gevoegd bij de domeinen van de Staten van Holland. Onder zijn kloosterlingen kende het Hollandse Huis met Hendrik van Coesveld, Adriaan de Kartuizer, Gerrit van Schiedam, Willem Bybau van Thielt en Jan van Haarlem bekende schrijvers van vooral geestelijke tractaten