Zoeken in collecties

Omstreeks 1218 werd de Munsterabdij te Roermond gesticht door graaf Gerard IV van Gelre en Zutphen, zijn vrouw Margaretha van Brabant en zijn moeder Richardis van Scheyern-Wittelsbach, weduwe van Graaf Otto I van Gelre († 1207). In 1220 werd de abdij, die onder paterniteit van abdij Kamp bij Moers kwam te staan, opgenomen in de orde der cisterciënzers onder de voorwaarde dat de monialen zich zouden houden aan de strikte clausuur. Daarmee was de Munsterabdij, waarvoor in de eerste anderhalve eeuw een zeker adellijk recruteringspatroon te constateren is, het eerste vrouwenklooster van de cisterciënzer orde in het graafschap Gelre. In de pas in 1224 uitgevaardigde dotatie- of stichtingsoorkonde vermeldt graaf Gerard IV, dat hij het klooster heeft gesticht op aandringen van zijn moeder Richardis, die er eerst priorin en vanaf 1221 abdis was. Niet lang daarna stichtte zij samen met anderen het cisterciënzerinnenklooster Ter Hunnepe bij Deventer. Met de stichting van het klooster Graefenthal bij Goch enige decennia later kwam het tweede dochterklooster van de Munsterabdij tot stand. In 1224 werd door de later heilig verklaarde Keulse aartsbisschop Engelbrecht de nieuw gebouwde kerk geconsacreerd, waar het tot op de dag van vandaag nog bestaande praalgraf van graaf Gerard IV en zijn echtgenote Margaretha van Brabant, die respectievelijk in 1229 en in 1231 overleden, werden bijgezet. In de zeventiende eeuw werden pogingen ondernomen de abdij in een wereldlijk stift te veranderen. Deze liepen echter op niets uit. Door een verslechterde verstandhouding verliest abdij Kamp het visitatierecht over de Munsterabdij, dat dan in handen komt van de abdij van Val-Dieu. Toen in 1794 de Franse troepen de stad Roermond binnentrokken, verlieten de zusters de stad. Ze keerden in 1795 weer terug, maar werden uiteindelijk in 1797 definitief uit het klooster verjaagd. De abdijgebouwen werden toen voor andere doeleinden gebruikt, totdat in 1924 sloop volgde