Zoeken in collecties

In 1647 vestigden zich enkele minderbroeders in Venray. Het gemeentebestuur van Venray had op verzoek van de gardiaan van het minderbroedersklooster te Weert hiervoor toestemming verleend, nadat zowel het bisdom en het Hof van Gelre hiervoor hun goedkeuring gegeven hadden. In 1650 werd aan de tegenwoordige Leunseweg begonnen met de bouw van een nieuw klooster, dat in 1653 in gebruik genomen werd. De ruime kloosterkerk, die aan Onze Lieve Vrouw van de Zeven Weeën toegewijd werd, kwam in 1660 gereed. De minderbroeders namen vanuit deze kerk de zielzorg waar met name in de Meierij en het Land van Cuijk, die bij de Vrede van Münster in 1648 bij Staats-Brabant gevoegd werden, waar in de uitoefening van hun geloof door de Republiek aan de katholieken de nodige beperkingen opgelegd werden. In 1652 richtte het gemeentebestuur van Venray een Latijnse school op waarvan de leiding toevertrouwd werd aan seculiere geestelijken. In een poging deze school ook in latere jaren aan de daaraan toen gestelde eisen te doen beantwoorden, besloot het gemeentebestuur de minderbroeders te benoemen als leraren van deze school, waartoe in 1793 een contract gesloten werd. In 1795 werd een deel van het Overkwartier van Gelder, waartoe ook Venray hoorde, Frans gebied waar de Franse wetten golden. Zo ook het decreet op grond waarvan ook de Venrayse minderbroeders in 1802 gedwongen werden hun habijt af te leggen en het klooster te verlaten. De leraren onder de minderbroeders bleven toen echter wel in burgerkleding les geven. Ze werden ontslagen toen wegens onderwijsvernieuwing de school in 1805 opgeheven werd. In 1820 werd het klooster als domeingoed verkocht. Koper was Henri van den Boogaart, die het in opdracht van zijn moeder Johanna van den Boogaart-Driessens kocht met de bedoeling het later weer aan de minderbroeders te verkopen, hetgeen in 1844 het geval was. Ook werd vanaf toen de Latijnse school, nu als erkend gymnasium, voortgezet tot het in 1967 opgeheven werd