Zoeken in collecties

Het clarissenklooster in Wamel is voortgekomen uit een gemeenschap van tertiarissen, die waarschijnlijk in 1445 aan de aartsbisschop van Keulen toestemming had gevraagd om als clarissenconvent erkend te worden. Eerst zestien jaar later, in 1461, hechtte paus Pius II zijn goedkeuring aan dit convent, hetgeen tevens de officiële start daarvan markeerde. Waarschijnlijk waren het zusters uit het clarissenklooster te ’s-Hertogenbosch die de zusters in Wamel bij het implementeren van de regels van de clarissenorde hulp boden. Het klooster, dat de naam Clarenkamp kreeg, kwam onder de jurisdictie van de reguliere observantie binnen de Keulse provincie te vallen. Met de inname van Den Briel door de Geuzen op 1 april 1572 viel omstreeks het midden van dat jaar Zaltbommel in handen van de opstandelingen en werd Maas en Waal frontgebied. Het Clarissenklooster in Wamel werd toen geplunderd. In 1574 moesten de zusters hun klooster, dat toen vrijwel meteen afgebroken werd, ontruimen. Ze vluchtten toen naar Tiel, dat toen nog in Spaanse handen was. Vandaar vertrokken ze naar Kleef. Vervolgens namen ze in 1587 hun intrek in het klooster Enigheid in Nijmegen, dat verlaten was door de zusters daar, die waarschijnlijk tot de derde orde van Sint Franciscus behoorden. Toen bij de Reductie van Nijmegen in 1591 de stad in handen van de protestanten viel, keerden de toen overgebleven zusters terug naar Kleef. Rond 1609 gingen de goederen van de toenmalige Wamelse clarissen over naar de protestanten. Uit de opbrengst daarvan moest hun kerk onderhouden en de predikant en de koster betaald worden. Ook werd het het onderwijs hieruit bekostigd. Wat er dan nog overbleef ging naar de armen