Zoeken in collecties

Het BirgittenkIooster op de VIoeddijk in Kampen was de tweede stichting, die uitging van Mariënwater in Rosmalen. Tot het in 1440 binnen de stadsvrijheid van Kampen verplaatst werd, was dit aanvankelijk tot de Derde Orde van Franciscus behorend klooster gevestigd in het St. Katharinahuis, dat op de Sonnenburg in het buurtschap Oosterholt ten zuidoosten van IJsselmuiden lag. In 1455 verleende de Utrechtse bisschop het convent toestemming om naar de birgittenorde over te gaan. Om bij deze overstap te helpen, kwamen in 1456 tijdelijk twee zusters uit Mariënwater, waarbij zich later nog een derde zuster aansloot, naar het klooster in Kampen, dat nu een dubbelklooster was en de naam Mariënkamp kreeg. Ook door priesters en lekenbroeders uit ook andere kloosters dan Mariënwater werd het nieuwe klooster ondersteuning geboden. Aan het eind van de 15e-eeuw kende het klooster zijn grootste bloei. Daarna ging het bergafwaarts, vooral financieel gezien. Zo zullen de in 1504 vermelde bouwwerkzaamheden veeleer betrekking hebben gehad op noodzakelijke te verrichtten onderhoud en aan te brengen verbeteringen, dan op uitbreiding van de kloostergebouwen, waarvoor de financiële middelen ontbraken. In 1572 vielen klooster en kerk ten prooi aan de beeldenstorm. In 1580, bij de invoering van de Reformatie, werd het klooster opgeheven. In 1582 werd Mariënkamp toegeëigend door de plaatselijke overheid. Priesters en broeders moesten het klooster verlaten. De zusters mochten tot hun dood in het klooster blijven wonen. De kerk en alle voorwerpen, die ter inrichting van de behuizing van de monniken hadden gediend, werden publiek verkocht, terwijl hun kloostergebouwen terstond gesloopt werden. De kerk werd daarvan enige uitstel gegund, al bestond deze op z’n laatst in 1584 ook niet meer. Met de dood in 1625 van de laatste non was Mariënkamp uitgestorven. De gebouwen van de nonnen werden nog voor verschillende doeleinden gebruikt, maar vielen tenslottte ook ten prooi aan de slopershamer