Zoeken in collecties

Met toestemming zowel van de hertog van Gulik, Wolfgang Wilhelm von Neuburg, als van de elect-bisschop van Luik, Ferdinand van Beieren, en het Sittardse kapittel vestigden zich in 1626 in Sittard de eerste dominicanen. Ze betrokken toen aan de Plakstraat het huis van de heren Dobbelstein, het zogenoemde “Dobbelsteinhuis”. Als kapel werd hen de Heilige Catharina gasthuiskapel aan de Markt toegewezen. In 1632 vestigden zij zich in de gebouwen van voornoemd gasthuis aan de Oude Markt, die hen met de kapel door voornoemde hertog werden geschonken. Deze gebouwen werden in 1652 afgebroken en vervangen door algehele nieuwbouw die in fasen gerealiseerd werd. Ook kreeg hun college, het “Collegium Albertinum”, toen de beschikking over een nieuw schoolgebouw, dat in 1658 gereed kwam. Voorts werd ter vervanging van de oude gasthuiskapel in 1659 de nieuw gebouwde St. Michaëlskerk in gebruik genomen. Vooral door hun college bestond er tussen de dominicanen en de lokale bevolking een hechte band. De studenten, die het college bezochten, kwamen van heinde en ver. Zij woonden in bij de Sittardse burgers en vormde aldus voor hen een belangrijke bron van inkomsten. De gebouwen van de dominicanen, waaronder ook de St. Michaëlskerk, bleven gespaard toen Franse troepen onder leiding van generaal De Mélac in 1677 Sittard plunderden en een honderdtal huizen in brand staken. Toen onder Frans bewind de dominicanen in 1797 weigerden de eed op de Franse grondwet af te leggen, werden ze uit Sittard verbannen. Hun klooster werd opgeheven en de St. Michaëlskerk werd gesloten die echter na het Concordaat tussen paus Pius VII en Napoleon in 1802 weer opengesteld werd. Na aan verschillende onderwijsinstellingen onderdak geboden te hebben, kwamen de kloostergebouwen in 1851 in handen van de jezuïeten, die er het gymnasium “St. Louis” stichtten. Na hun vertrek, vestigden de franciscanen er na enige jaren leegstand hun seminarie “St. Franciscus Solanus”, de naam die het gebouwencomplex nog altijd heeft