Zoeken in collecties

De congregatie is ontsond als een afsplitsing van de Gasthuiszusters van Breda (Z049: Franciscanessen Alles voor Allen)

Tijdens de 'Kulturkampf' zijn de zusters in 1874 naar Nederland uitgeweken. In 1923 werd het moederhuis van de Nederlandse provincie gevestigd te Aerdenhout

De zusters Franciscanessen van 'Alles voor Allen' zijn op 14 november 1826 te Breda gesticht door drie vrouwen uit Leuven: Barbara Saelmaeckers, Anna Saelmaekers, Catharina Corbusie, en door Catharina Brouwers uit Breda. De zusters begonnen hun liefdewerk in het Gasthuis aan de Haagdijk 144 te Breda. Ze vormden een vereniging van vrouwen tot het verplegen van zieken en oude vrouwen enz., als Zedelijk Lichaam, onder de zinspreuk: Alles voor Allen. De zusters hebben op vijftien verschillende plaatsen in Brabant en Zeeland gewerkt in de wijkverpleging, in dienst van de R.K.-Vereniging Het Wit-Gele Kruis. Sommige zusters hadden hun kantoor in het Gasthuis, maar hun werk stond er los van. Ook werkten de zusters in het ziekenhuis, de psychiatrische inrichting en de verzorgingshuizen, waar ook een eigen opleiding werd gegeven voor het diploma ziekenverpleging A en B, kraam-, kinderaantekening- en zieken- en bejaardenverzorgster

Rond 1245 ontstond er binnen de in 1209 door Franciscus van Assisi gestichte orde der minderbroeders een discussie over de vraag of het armoede-ideaal van Franciscus in volstrekte zin moest worden nageleefd. Deze discussie groeide uit tot een conflict waardoor er binnen de orde twee groepen ontstonden: de spiritualen en de conventuelen. De spiritualen stonden een aller-striktste letterlijk opvatting van de regel van Franciscus voor. De conventuelen achtten het niet op de letter nakomen van de regel daarmee niet in strijd. In 1317 werden de met de kerkelijke hiërarchie in conflict geraakte spiritualen op het Concilie van Vienne veroordeeld, terwijl de conventuelen in 1322 als officiële richting in de orde bevestigd werden. In de 14e en 15e eeuw ontstond uit de conventuelen een hervormingsbeweging, de observanten, die evenals de spiritualen, zij het wat genuanceerde, zich zoveel mogelijk aan de principes van Franciscus hielden. In 1517 kwam het tot een officiële scheiding van de orde in conventuelen en observanten. Van de observanten splitsten zich de kapucijnen af die een eigen orde werden. Thans zijn er dan ook drie verschillende minderbroederordes: de orde der minderbroeders ofwel de franciscanen, de orde der minderbroeders conventuelen en de orde der minderbroeders kapucijnen. In 1228 stichtten de franciscanen in ’s-Hertogenbosch een klooster. Van daaruit verspreidden zij zich over heel de Nederlanden. Tijdens de Reformatie in de 16e eeuw en daarna in de Franse tijd rond 1800 werden nagenoeg al de hier door hen gestichte kloosters opgeheven. Vanaf 1853 toen de bisschoppelijke hiërarchie hersteld werd en de Rooms-Katholieke Kerk haar oude rechten terugkreeg, kende de orde van de minderbroeders franciscanen, waarvan het huidige doel te omschrijven is als evangelische dienstbaarheid in armoede, een nieuwe bloeiperiode die duurde tot het midden van de 20e eeuw toen onder invloed van allerlei veranderingen in kerk en maatschappij het aantal intredingen sterk terugliep