Zoeken in collecties

De Cellezusters waren reeds in 1387 in het verdronken Reimerswaal gevestigd. Hun klooster lag ten zuiden van de kerk. De zusters, wier aantal niet meer dan 15 mocht bedragen, wijdden zich vooral aan het bezoeken en verzorgen van zieken, met name pestlijders. Uit een oorkonden van 1490 blijkt dat de zusters zich toen door tussenkomst van de schepenen van de stad aan de pastoor van Reimerswaal hadden onderworpen. Eerst in 1501 werden twee "utermeesters" aangesteld om de belangen van de zusters naar buiten toe te behartigen. In 1531 werd er met het stadsbestuur van Middelburg onderhandeld over de overplaatsing van de Reimerwaalse zusters naar het Middelburgse cellezustersklooster Bachtensteene. Of het ooit zover is gekomen, is niet duidelijk

Het cellezustersconvent in Oudewater, dat gevestigd was aan de Gasthuissteeg, werd in 1518 gesticht. Deze gemeenschap werd naar haar patroonheilige het Sint Annaconvent genoemd. Ook werd wel de naam Nieuwe Convent gebezigd. Dit ter onderscheiding van het in 1430 in Oudewater gevestigde tertiarissenklooster, dat naast Sint Ursulaconvent ook als het Oude Convent aangeduid werd. De cellezuster legden zich vooral toe op het verzorgen van pestlijders. De laatste vermelding van de cellezuster in Oudewater dateert van 1594

Het Middelburgse klooster van de cellezusters, Bachtensteene geheten, werd reeds in 1450 genoemd toen de zusters voor het dak van hun klooster hulp van de stadsregering kregen. De zusters, die volgens de regel van Augustinus leefden, legden zich toe op het verplegen van met name pestlijders en het rouwen bij en begraven van overleden pestslachtoffers, waarbij het dan uitsluitend vrouwen betrof. In 1528 werd overeengekomen dat het klooster, dat gelegen was aan de westzijde van de Blindenhoek, overgedragen zou worden aan het cellezustersklooster in Goes. Deze overdracht is echter nimmer geëffectueerd. Het Middelburgse klooster bleef dan ook voortbestaan.Toen het klooster in 1574 werd opgeheven, werd het nog maar door vijf zusters bewoond. De gebouwen werden toen tot school bestemd

Tussen de jaren 1475 en 1482 vestigden de cellezusters zich in Kampen. Hun klooster, die aan Sint Anna toegewijd was, lag op de hoek van de Groenestraat en de Broederweg. Eveneens in voornoemde periode zal de bouw van hun kloosterkapel gerealiseerd zijn. De zusters, die de regel van Sint Augustinus volgden, legden zich toe op het binnen de Kamper gemeenschap verplegen en bezoeken van zieken. Om in hun levensonderhoud te voorzien, vormden aalmoezen de voornaamste bron van inkomsten. Daarnaast werden ze vaak in testamenten bedacht en hadden ze ook inkomsten uit rente van in de loop der jaren verworven goederen, alsmede uit de verkoop aan burgers van de producten, die zij met weven voortbrachten. Dit weven werd hen, zonder lid van een gilde te zijn, krachtens een Resoluitie uit 1520 toegestaan. Toen in 1580, na het overlopen van Rennenberg naar de Spanjaarden, de calvinisten naar de macht grepen en aanstalten maakten om alle bezittingen van rooms-katholieke geestelijke instellingen te confiqueren, zal dit tot de ondergang van het cellezustersklooster geleid hebben. Dat de cellezusters, waarvan er in 1581 nog drie over waren, ook na de secularisatie van de kerkelijke goederen in 1582, toch hun werk konden blijven doen, doet vermoeden dat zij sympathiek ten opzichte van de Hervorming stonden. In 1592 was er nog maar één zuster over, die daarmee de laatste cellezuster was die in Kampen gewoond en gewerkt heeft. De kloosterkapel werd in 1596 toegewezen aan de Waalse gemeente, waarvoor het tot 1808 als kerk dienst deed. Met de verkoop in 1823 van het gebouw aan de Doopsgezinden, bleef het zijn kerkelijke bestemming behouden. De overige kloostergebouwen werden in de zeventiende eeuw deels verkocht en deels gebruikt door het linnenweversgilde, waaraan het 17e-eeuwse toegangspoortje aan de Groenestraat nog herinnert. Na de opheffing van het gilde in 1798 heeft het voor velerlei doeleinden dienst gedaan