Zoeken in collecties

Om wonen en werken te scheiden, werd in 1971 overgegaan tot opheffing van de communiteit van broeders van de Congregatie van de Broeders van Barmhartigheid van Sint Joannes de Deo, die in het gebouwencomplex van het aan de Maerten van Heemskerkstraat in Haarlem gelegen St. Joannes de Deo-ziekenhuis gevestigd was. Vier relatief jonge broeders, die er toen woonden, gingen in een rijtjeshuis aan de Rijksstraatweg in Haarlem samenwonen. Hun communiteit daar, die een relatief open en democratisch karakter kende en naar tevredenheid van de betrokkenen functioneerde, werd echter al in 1976 opgeheven

In Haarlem waren sinds 1887 broeders van de Congregatie van de Broeders van Barmhartigheid van Sint Joannes de Deo gehuisvest in het St. Nicolaasgesticht aan de Jansstraat. Behalve dat de broeders belast waren met zorg voor de in dit gesticht opgenomen oudere hulpbehoevende mannen, wilden zij in Haarlem ook de thuisverpleging op zich nemen. Om deze werkzaamheden naar eigen inzicht en zonder bemoeienis van derden te kunnen verrichten, besloot de congregatie een eigen gesticht op te richten. Daartoe werd toen het gebouw van het St. Nicolaasgesticht aangekocht. Vervolgens verrees in de jaren 1891 en 1892 op een door de congregatie aan de Maerten van Heemskerkstraat aangekocht terrein een groot neogotisch gesticht, Joannes de Deo genaamd. In 1892 verhuisden de broeders vanuit het St. Nicolaasgesticht, dat toen verkocht werd, naar dit nieuwe gesticht dat tot 1907 voornamelijk fungeerde als instelling waar hulpbehoevende mannen werden verzorgd en verpleegd, maar zich daarna steeds meer tot een algemeen ziekenhuis ontwikkelde. Dit laatste ging ten koste van de thuisverpleging die, hoewel vanaf 1931 verricht als wijkverpleging in dienst van de Haarlemset Wit-Gele Kruisvereniging, voor de broeders slechts een bescheiden werkterrein vormde. In de jaren 1950 tot 1971 vonden er aan het gebouwencomplex aan de Maerten van Heemskerkstraat, dat inmiddels het St. Joannes de Deo-ziekenhuis genoemd werd, meerdere verbouwingen en moderniseringen plaats. In 1971 verhuisden de er toen nog wonende broeders binnen Haarlem deels naar het pand Schotersingel 89b en deels naar het pand Rijksstraatweg 332. Doordat het Haarlemse St. Joannes de Deo-ziekenhuis geen zelfstandig bestaansrecht bleek te hebben, ging het in 1991 door fusie op in het Kennemer Gasthuis, waarvoor in Haarlem Noord een nieuw ziekenhuis gebouwd werd dat in 2006 in gebruik genomen werd. Het St. Joannes de Deo-ziekenhuis sloot toen zijn deuren. Het complex werd gesloopt op het hoofdgebouw na dat tot appartementen verbouwd werd

In 1887 nam de Congregatie van de Broeders van Barmhartigheid van Sint Joannes de Deo op verzoek van de bisschop van Haarlem de zorg in het Sint Nicolaasgesticht in Haarlem op zich. Dit gesticht was in 1887 aan de Jansstraat door het regentencollege voor het voor katholieke vrouwen bestemde hofje van Beresteyn opgericht voor oudere hulpbehoevende katholieke mannen, die zich voor eenmalig bedrag konden inkopen waarvoor ze tot aan hun overlijden verzorging, verpleging, geneeskundige behandeling en medicijnen ontvingen. De broeders introduceerde de uit Duistland afkomstige Kneipp-kuur. Voorts wilden zij de thuisverpleging in Haarlem op zich nemen. Om deze werkzaamheden naar eigen inzicht en zonder bemoeienis van derden te kunnen verrichten besloot de congregatie een eigen gesticht op te richten, hetgeen gerealiseerd werd met de bouw aan de Maerten van Heemskerkstraat in Haarlem van een groot nieuw gesticht. In 1892 verhuisden de broeders vanuit het Sint Nicolaasgesticht naar dit nieuwe gesticht, waarvan de bouw toen nog niet geheel voltooid was

Sinds 1894 waren broeders van de Congregatie van de Broeders van Barmhartigheid van Sint Joannes de Deo, die zich met de thuisverpleging in Den Haag bezig hielden, gehuisvest in het pand Plaats 13 in Den Haag. In 1917 werd dit pand verkocht. De franciscanen van de Haagse H. Antonius en Lodewijk-parochie, op verzoek waarvan voormelde congregatie de thuiszorg in Den Haag op zich genomen had, kocht toen uit een faillissement het pand Prinsessegracht 8 als nieuwe huis voor de broeders. Het bestaande voor de huur van dit pand afgesloten contract kon pas in februari 1918 worden opgezegd. Eerst nadat daarna het pand verbouwd en ingericht was, konden de broeders later in 1918 het pand aan de Prinsessegracht betrekken vanuit het pand Javastraat 58, dat vanaf de verkoop van het pand Plaats 13 in 1917 als tijdelijk onderkomen dienst gedaan had. Het pand aan de Prinsessegracht was te groot om alleen door broeders bewoond te worden. Daarom konden er meer dan in het pand Plaats 13 pensiongasten worden opgenomen, al dan niet met een chronische ziekte, en groeide het pand Prinssegracht 8 tussen 1918 en 1920 uit tot een bescheiden pension voor hulpbehoevende, oudere mannen. Thuisverpleging bleef echter de belangrijkste werkzaamheid en de belangrijkste bron van inkomsten van voormelde Haagse broeders, die in 1923 binnen Den Haag verhuisden naar het door de congregatie in 1923 aan de Paleisstraat aangekochte pand. In het pand Prinsessegracht 8 vestigde zich toen de R.K. Kraamvrouwenkliniek 'Bethlehem'