Zoeken in collecties

Voor de bouw in Noordwijkerhout van een retraitehuis kocht de Congregatie van de Redemptoristen in 1909 van het kerkbestuur van de St. Victorparochie een stuk grond aan de Kerkstraat. Daarbij werd tevens voldaan aan de door de bisschop van Haarlem gestelde voorwaarde dat dit terrein en het daarop te bouwen retraitehuis op naam zouden komen te staan van de Congregatie van de Zusters van De Voorzienigheid aan wie het verzorgen van het huishouden van het retraitehuis toevertrouwd werd. Uit een onderhandse akte zou dan dienen te blijken dat voormelde grond en retraitehuis niet tot het eigendom van de zusters maar tot het eigendom van de Redemptoristen gerekend dienden te worden. Ook stelde de bisschop als voorwaarde dat het geheel op kosten van de Congregatie van de Redemptoristen gebouwde retraitehuis, dat aan de in 1909 heilig verklaarde redemptorist Clemens Maria Hofbauer toegewijd werd, onder toepassing van het Algemeen Reglement voor het Liefdewerk der Retraiten in het Bisdom Haarlem ingeschakeld zou worden ten behoeve van het diocesaan Liefdewerk. Met name dit reglement leidde tot ernstige moeilijkheden, waardoor de verhouding tussen het bisdom en de Congregatie van de Redemptoristen steeds verder verslechterden. In 1915 bereikten deze moeilijkheden hun hoogtepunt toen door het bisdom eenzijdig besloten werd dat in het Noordwijkerhoutse retraitehuis uitsluitend nog mannenretraites gehouden zouden worden. De Congregatie van de Redemptoristen besloot toen het retraitehuis af te stoten en aan het bisdom te verkopen, hetgeen in 1916 zijn beslag kreeg. De financiële moeilijkheden, waartoe de exploitatie van het retraitehuis vanaf toen leidde, deed het bisdom in 1935 besluiten het eigendom van retraitehuis weer in handen van de Congregatie van de Redemptoristen te stellen. Tussen 1968 en 1995 was het psychiatrisch centrum St. Bavo gevestigd in het Noordwijkerhoutse retraitehuis, dat inmiddels afgebroken is en plaats gemaakt heeft voor het appartementencomplex Clemenshof

Tijdens de Tweede Wereldoorlog konden de redemptoristen om niet gebruikmaken van het in Maasbracht aan de Kloosterstraat gelegen klooster, dat eigendom was van de Zusters van Liefde, van Schijndel. Vanaf september 1943 bestemden de redemptoristen dit klooster gedurende twee cursusjaren als tweede noviciaat. Vier zusters van de congregatie van de Zusters van St. Jozef verzorgden er de huishouding. Van onderhavig klooster vormden zij de vrouwelijke en de redemptoristen, die er gehuisvest waren, de mannelijke communiteit. Medio 1945 werden beide, strik van elkaar gescheiden communiteiten, opgeheven en werd het klooster weer door de congregatie van de Zusters van Liefde zelf in gebruik genomen

De parochie Maria van Altijddurende Bijstand die opgericht werd ten behoeve van de Bossche wijk West I, thans wijk Boschveld geheten, werd in 1953 door het bisdom toevertrouwd aan de redemptoristen, die in ‘s-Hertogenbosch in de St. Josephstraat een klooster hadden met een daaraan grenzende openbare kerk. In 1954 werd voor deze parochie de kantine van de in voornoemde wijk nieuw gebouwde ambachtsschool als noodkerk in gebruik genomen. Ter vervanging van deze noodkerk werd aan de Edisonstraat een nieuwe kerk gebouwd waarvoor in 1955 de eerste steen gelegd werd. In 1956 kwam deze aan Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand toegewijde kerk gereed. Doordat na de zestiger jaren van de vorig eeuw het kerkbezoek steeds verder terugliep, viel eind 1978 de beslissing deze toen veel te grote kerk te slopen. Aan de ’s-Gravesandestraat werd en nieuwe kleinere wijkkerk gebouwd, die in 1979 gereedkwam en die ook weer aan Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand toegewijd werd

In 1853 keerde het beeld van de Bossche Zoete Lieve Vrouw uit Brusselse ballingschap terug naar ’s-Hertogenbosch. Ter gelegenheid daarvan preekten de redemptoristen op verzoek van de bisschop van ’s-Hertogenbosch, mgr. Zwijsen, de noveen in de Sint-Janskathedraal en droegen het beeld de kerk rond in de slotprocessie. Tijdens de slotviering werd de blijvende vestiging ven de redemptoristen in de stad bekend gemaakt. Aanvankelijk betrokken zij een pand aan de Waterstraat. Aan de toenmalige Tweede Nieuwstraat, waarvan de naam in 1890 in St.-Josephstraat veranderd werd, kochten ze in 1854 een stuk grond. Daarop werd nog in datzelfde jaar overgegaan tot de bouw van een klooster, die in 1855 zover gereed was, dat het in gebruik kon worden genomen. In één van de vleugels van het nieuwe kloostergebouw vestigden de redemptoristen hun noviciaat. Tevens werd een houten noodkerk opgetrokken, die gestaan heeft naast de stenen kerk die ter vervanging van deze noodkerk in 1857 aangrenzend aan voormeld kloostergebouw opgetrokken werd. Van deze, in 1859 gereed gekomen stenen kerk, die aan Sint Joseph toegewijd werd, vond de plechtige consecratie pas in 1865 plaats. Een jaar later werd deze kerk, weliswaar met een eigen geheel zelfstandig kerkbestuur, aangewezen als rectoraatskerk van de Bossche Sint-Jacobsparochie. Tussen 1901 en 1903 werd ten behoeve van het noviciaat het klooster op het achterterrein uitgebreid met een nieuwe vleugel met noviciaatskapel. Tijdens de Tweede Wereldoorlog liepen klooster en kerk schade op, die meteen na beëindiging van deze oorlog hersteld werd. In 1971 werden de kerk en het klooster gesloten en verkocht aan de gemeente. Nadat de laatste redemptoristen uit het kloostergebouw vertrokken waren, werd het tot 1980 als huisvesting voor gastarbeiders in gebruik genomen. In 1989 werd na een tweetal branden het gebouw tot appartementencomplex verbouwd. De Sint-Josephkerk werd in 1991 in gebruik genomen als congres- en partycentrum dat als naam Orangerie kreeg