Zoeken in collecties

Duitse redemptoristen, die in 1873 wegens Bismarcks Kulturkampf uit hun klooster in Aken verdreven werden, vonden gedurende korte tijd onderdak in het redemptoristenklooster in Wittem. Na aankoop in Vaals van 60 ha. grond langs de Maastrichterlaan bouwden zij vlakbij de Nederlands-Duitse grens op de hoek van de Maastrichterlaan en de Kerkstraat een klooster, waarin zij in 1875 hun intrek namen. In 1880 vestigden zij er hun in dat jaar opgerichte juvenaat dat Collegium Josephinum ging heten. In 1920 werd het juvenaat, waarvoor het klooster in 1894 nog werd vergroot, vanuit Vaals overgebracht naar Bonn, waar voormelde redemptoristen het leegstaande gebouw wisten te verwerven van de "Unterrichts und Erziehungsanstalt St. Joseph an der Höhe" die sinds 1871 door "Katholische Verein" in Bonn voor verwaarloosde jongens gerund werd, maar die tijdens de Eerste Wereldoorlog wegens financiële problemen zijn deuren moest sluiten. De redemptoristen in Wittem namen toen het kloostercomplex in Vaals over. Hier werden in de jaren 1922-1928 de vier hoogste klassen ondergebracht van het in het Roermondse redemptoristenklooster gevestigde kleinseminarie, dat met ruimtegebrek kampte. Van 1928 tot 1937 ging onderhavig complex dienst doen als opleidingshuis voor late roepingen van de Duitse redemptoristen in het diocees Aken. In 1961 werd het klooster verkocht dat vervolgens, om plaats te maken voor een winkelcentrum, aan de sloophamer ten offer viel

Sinds 1855 was het noviciaat van de redemptoristen in haar klooster in ’s-Hertogenbosch gevestigd. In 1872 werd besloten het noviciaat elders in het bisdom ’s-Hertogenbosch onder te brengen. De rector van het Bossche klooster, pater Peters, kreeg de opdracht hiervoor een geschikte locatie te zoeken. Geboortig uit Sambeek liet hij zijn keus vallen op zijn geboortehuis aan de Grotestraat in Sambeek dat hij in 1873 uit naam van de redemptoristen kocht van de kinderen van zijn overleden broer. Hoewel het noviciaat er nooit gevestigd is geweest, werd onderhavig huis toch tot klooster verbouwd en werd er een kleine communiteit van redemptoristen gehuisvest. Duitse redemptoristen die wegens Bismarcks Kulturkampf uit hun klooster Maria Hamicolt in Dülmen verdreven werden, gaven in 1873 te kennen zich te willen vestigen in het Sambeekse klooster die daarvoor met een vleugel uitgebreid moest worden. De bouw van deze vleugel, waarmee in juni 1873 werd begonnen, werd gestaakt toen duidelijk werd dat de Duitse redemptoristen aan een onderkomen in Luxemburg de voorkeur gaven. Besloten werd toen het klooster in Sambeek, dat aanvankelijk aan St. Josef, maar kort daarna aan het H. Hart van Jezus toegewijd was, toch van een vleugel te voorzien, nu aan de tegenover liggende zijde van het klooster. De bouw van deze vleugel, waarvoor in juli 1873 de eerste steen werd gelegd, kwam in juni 1874 gereed. Vanuit hun klooster in Roermond vestigden de redemptoristen er toen hun juvenaat. Dit gedurende slechts enkele maanden, want in augustus 1874 werd het juvenaat weer ondergebracht in het klooster in Roermond. Het Sambeekse klooster ging toen over naar de redemptoristinnen, waarvan hun klooster in het onder de tegenwoordige gemeente Gulpen-Witten vallend dorp Partij met ruimtegebrek te kampen had. In 1993 werd het Sambeekse klooster, na het vertrek van de redemptoristinnen, overgenomen door Stichting Het Kloosterhuis, een woongemeenschap die in acht appartementen in het klooster gehuisvest is

In 1848 werd met toestemming van het aartsbisdom Utrecht een communiteit van de Congregatie van de Redemptoristen ondergebracht in een aan de Kleinloolaan in Rijsbergen gelegen herenhuis, dat Klein Loo heette. Dit huis was aan de redemptorist Jan van Rijckevorsel toebedeeld uit een aan hem en zijn broers en zusters behorende onverdeelde boedel, die bestond uit een uitgestrekt landgoed in Rijsenburg, die zijn moeder van haar ouders geërfd had. Pogingen werden door de redemptoristen ondernomen de parochiekerk van Rijsenburg in handen te krijgen om vervolgens ernaast een klooster te bouwen. Deze pogingen liepen echter op niets uit. Al in het voorjaar van 1849 werd de Rijsenbergse, aan de H. Jozef toegewijde communiteit opgeheven. Totdat zij zich in november 1850 in hun in Amsterdam nieuwgebouwde klooster konden vestigen, bleven de redemptoristen wonen in het herenhuis Klein Loo dat, tot het in 1967 afgebroken werd, voor meerdere veelal sociaal maatschappelijke doeleinden dienst gedaan heeft

Omstreeks 1875 vatten de redemptoristen het plan op zich in Rotterdam te vestigen in het aan de Eendrachtsstraat gelegen kloostergebouw van de Congregatie van de Zusters van de Eucharistie, die bereid was dit gebouw tegen overneming van de schulden aan hen af te staan. Dit plan, dat op verzet van de plaatselijk geestelijkheid stuitte en mede daardoor niet de goedkeuring van de bisschop kreeg, werd niet ten uitvoer gebracht. In 1881 kochten de redemptoristen in Rotterdam een stuk grond aan de Goudse Rijweg in de wijk Crooswijk om er een kerk met een klooster te vestigen. Weliswaar met enige aarzelingen verleende de bisschop hieraan wel zijn toestemming. In hetzelfde jaar verrees op voormeld stuk grond een noodkerk, die nog datzelfde jaar in gebruik genomen werd. Een communiteit van de redemptoristen vond toen tijdelijk huisvesting in een particuliere woning. In 1883 werd begonnen met de bouw van de definitieve kerk die, toegewijd aan de Allerheiligste Verlosser, in 1884 geconsacreerd werd. Nog datzelfde jaar werd overgegaan tot de bouw van het klooster, dat een jaar later zover gereed was dat het betrokken kon worden. De Allerheiligste Verlosserkerk werd van rectoraats- tot parochiekerk verheven toen in 1948 de parochie van de Allerheiligste Verlosser opgericht werd. Deze parochie ging in 1968 samen met de Rotterdamse parochie Sint Barbara, waarvan de in 1974 gesloten kerk drie jaar later afgebroken werd. In 1975 vertrokken de redemptoristen uit Rotterdam. Het klooster aan de Goudse Rijweg werd verkocht aan de gemeente evenals de Allerheiligste Verlosserkerk, die echter tot 1978 nog wel als parochiekerk in gebruik bleef. In 1979 brak er een grote brand uit, waarbij de kerk en het klooster zwaar beschadigd werden. De voorgevel van beide gebouwen bleef evenwel gespaard. Tussen 1982 en 1984 werd het toen gerestaureerde gebouwencomplex, dat “Woongebouw De Kerk" ging heten, tot appartementen verbouwd voor het huisvesten van studenten