Zoeken in collecties

Ten behoeve van de Nederlandse provincie vestigde de Congregatie van de Redemptoristen haar provincialaat in het pand Vincentiusstraat 7 in Roosendaal

Toen de redemptoristen in 1867 van de bisschop van Breda toestemming kregen om een klooster met een openbare kerk te bouwen in Roosendaal, waar ze al sinds omstreeks 1850 gevestigd waren, kochten ze in 1868 van de heer Van Gilse een aan de Kade gelegen huis met erf. Hier werd nog in datzelfde jaar een houten loods als noodkerk in gebruik genomen. Het huis werd met de nodige verbouwingen geschikt gemaakt als tijdelijk klooster dat, voorzien van een overdekte gang van planken, met de noodkerk in verbinding stond. In 1872 werd ter vervanging van de noodkerk overgegaan tot de bouw van een nieuwe kerk, die aan Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand toegewijd werd. In 1874 kon deze kerk, die de status kreeg van bij- of succursaal kerk van de parochie St. Antonius te Roosendaal, in gebruik worden genomen. Op de plaats van de toen afgebroken noodkerk werd in 1877 begonnen met de bouw van het definitieve klooster, dat nog datzelfde jaar door de redemptoristen betrokken kon worden. Het tijdelijk klooster werd afgebroken. Op die plek werden drie woonhuizen gebouwd. Het definitieve klooster is herhaaldelijk verblijf geweest van het 2e Noviciaat, dat in 1879 er voor het eerst gehouden werd. In 1907-1909 werd de kerk, die in de loop der jaren te klein bleek, naar achteren toe verlengd. In 1963 werd overgegaan tot restauratie van deze kerk. In 1985 werd het klooster verbouwd om het provincialaat van de Nederlandse provincie van de Congregatie van de Redemptoristen er te kunnen huisvesten. De kerk ging in 2001 in plaats van de aan de eredienst onttrokken Sint-Janskerk dienst doen als parochiekerk voor het centrum van Roosendaal. In 2002 vertrokken de redemptoristen uit Roosendaal. Het klooster werd toen als parochiecentrum in gebruik genomen. In 2020 namen twee Indonesische zusters van de Congregatie van de Franciscanessen van Charitas er hun intrek

In 1862 werd door de bisschop van Roermond de zorg van de aan de Parklaan in Roermond gelegen Kapel in ’t Zand aan de Congregatie van de Redemptoristen toevertrouwd. Behalve als bedevaartskerk fungeerde deze kapel al vanaf 1827 als rectorale hulpkerk van de Roermondse kathedrale- en stadsparochiekerk St. Christoffel. Vijf redemptoristen namen in 1863 hun intrek In een inmiddels afgebroken pand bij de kapel, de voormalige kosterswoning, die later als ”het oude klooster” en nog weer later als café Heijnen bekend stond. Tevens werd toen naast de kapel begonnen met de bouw van het aan Maria ten Hemelopneming toegewijde klooster dat door middel van een ruime overdekte processiegang met de kapel verbonden werd. In 1866 was het klooster zover gereed dat het betrokken kon worden door de redemptoristen, die er hun juvenaat vestigden, dat echter al in 1873 naar hun in Sambeek nieuw gebouwde klooster verplaatst werd. In 1895 werd begonnen met de bouw van een nieuwe kapel, die in 1896 gereed kwam. In 1897 keerde het juvenaat terug naar Roermond. Daar werd het toen gehuisvest in een langs de Heinsbergerstraat aan het klooster nieuw gebouwde vleugel. In 1928 werd het juvenaat opnieuw verplaatst, nu naar het nieuwe klooster Nebo in Nijmegen. In de vleugel van het Roermondse klooster, die toen leeg kwam te staan, werd van 1932 tot 1938 het filosoficum van de redemptoristen ondergebracht. Daarna waren er diverse verenigingen gehuisvest. Tijdens de Tweede Wereldoorlog keerde het juvenaat, nu voor de laatste keer en weliswaar gedurende slechts korte tijd, weer terug naar Roermond. Het Colam, een missionaire priesteropleiding die na enkele jaren opgeheven werd en als centrum voor missionaire bewustwording voortgezet werd, vestigde zich in 1962 in de hierboven bedoelde vleugel van het Roermondse klooster. In 2002 werd deze vleugel, na enkele jaren leeg gestaan te hebben, gesloopt. In een gedeelte van het kloostercomplex dat toen bleef staan, werd in 2011 een gezondheidscentrum gevestigd

Op een door mgr. Suys, stichter van het museumpark Heilig Landstichting, geschonken stuk grond aan de Sionsweg in Nijmegen verrees in de jaren 1926-1928 in opdracht van de Congregatie van de Redemptoristen en met toestemming van de bisschop van ’s-Hertogenbosch een kloostercomplex dat uit drie gedeeltes bestond. Het zuidelijk gedeelte was het klooster, dat, doordat het op een heuvel gelegen was van waaruit op voornoemd museumpark neergekeken werd, doorgaans het Neboklooster genoemd werd naar de berg Nebo, van waaraf Mozes volgens het Oude Testament het beloofde land zag. Het noordelijke gedeelte behoorde aan het Sint Alphonsusseminarie dat vernoemd was naar Alphonsus de Liguori, stichter van de Orde van de redemptoristen. Tussen het zuidelijk en noordelijk gedeelte stond de kerk die aan de in 1904 heilig verklaarde redemptorist Gerardus Majella toegewijd was en in 1930 de status kreeg van rectoraatkerk, vallende onder de Sint Antoniusparochie in het dorp Heilig Landstichting. Toen tijdens de Tweede Wereldoorlog het kloostercomplex door de Duitse bezetter werd gevorderd, werden de paters, de broeders en de seminaristen op diverse plaatsen in Nijmegen en Limburg ondergebracht. In september 1944 kwamen de gebouwen, nadat de Duitse Wehrmacht daaruit verdreven was, in gebruik van de geallieerden. Na hun vertrek vestigde de Nederlandse Gezondheidsdienst er het Militair Hospitaal Nebo, totdat het kloostercomplex in het voorjaar van 1948 weer bij de redemptoristen in gebruik kwam. Het Sint Alphonsusseminarie, dat in 1952 van rijkswege officieel als gymnasium erkend werd, ging in 1970 op in het Elshofcollege, dat nog gebruik maakte van het seminariegebouw tot 1997 toen het verhuurd werd aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. De redemptoristen, die er nog woonden, verhuisden naar het woonzorgcentrum Sint Anna in Boxmeer toen het kloostercomplex in 2008 verkocht werd en sinds 2014 zowel bij een instelling voor beschermd wonen als voor huisvesting van studenten in gebruik is