Zoeken in collecties

IIn 1435 vestigde zich een groot deel van de Bossche zusters van Ten Orthen in ’s-Hertogenbosch in een huis in Vught. Dit om daar de linnenweverij, waarmee de zusters in hun levensonderhoud voorzagen, te kunnen voorzetten. Daarmee wilden ze het besluit van de Bossche magistraat omzeilen, dat hen het weven in stad ‘s-Hertogenbosch verbood. De concurrentie, die de Bossche linnenwevers van de zusters ondervonden, lag aan dit besluit ten grondslag. Het huis in Vught bleef met het huis in ’s-Hertogenbosch één gemeenschap vormen. In 1473 wilde de Vughtse zusters zich echter van het huis in ’s-Hertogenbosch afscheiden. Ze werden toen naar ’s-Hertogenbosch teruggeroepen. Hun huis werd nog hetzelfde jaar door de zusters van Ten Orthen verkocht aan de kartuizers, die daartoe in de gelegenheid werden gesteld door omvangrijke schenkingen van het echtpaar Arnt van Herlaar en Aleid Pieck. Omdat het hier de verkoop van een geestelijk goed betrof, werd de zusters van Ten Orthen evenwel de opbrengst daarvan door toedoen van de prins-bisschop van Luik ontnomen

Vóór 1462 vestigden zich zusters uit Ten Orthen, een gemeenschap van zusters des gemenen levens te ’s-Hertogenbosch, op het huidige landgoed Pettelaer onder Sint Michielsgestel, waar zij reeds de hoeven Patersberg en Mariaweide bezaten. In 1462 verkregen zij van Louis Bourbon, prins-bisschop van Luik, het recht daar een kapel te bouwen. Op de plaats, waar eertijds hun huis stond, bouwde de stad ’s-Hertogenbosch in 1623 het militaire fort Saint Michèl, dat doorgaans de Pettelaarse Schans werd genoemd

In 1450 vestigden zich in Rossum in een huis in de Kloosterwaard ten noorden van de Kloosterdijk een gemeenschap van zusters des gemenen levens. Dit huis, dat vermoedelijk op restanten van een Romeinse castellum gebouwd werd, kwam voort uit het het Huis Ten Orthen, een gemeenschap van eveneens zusters des gemenen levens in ’s-Hertogenbosch. Tijdens de 80 jarige oorlog liep het huis, Mariënakker genaamd, veel schade op bij de belegering van het fort St. Andries. Dit fort, waar de Spanjaarden gelegerd waren, werd van alle kanten aangevallen door de Staatse troepen van prins Maurits van Oranje. In 1599 bezweek het huis met de dijk die er omheen liep onder de vele beschietingen. Het puin, dat toen resteerde, werd gebruikt om een nieuwe dijk aan te leggen

Elisabeth Sprong richtte in het begin van de vijftiende eeuw haar huis op de Jodenberg in als begijnhuis, dat in 1413 voor het eerst vemeld werd. Als rectrix bestuurde zij zelf jarenlang deze gemeenschap, dat naar haar Sprongshof genoemd werd. Doordat In een schepenprotocol uit 1456 gesproken wordt over “sorores (=zusters) in Spronxhuys” is het waarschijnlijk dat de gemeenschap omstreeks omstreeks 1450 een regel heeft aangenomen, maar of het hier om de regel van de Zusters van het Gemene Leven of om een kloosterregel gaat, is niet bekend. De gemeenschap, dat vanaf 1550 in grote moelijkheden geraakte, werd nog voor de Reductie van Nijmegen in 1591 met het naastgelegen klooster Bethlehem samengevoegd. Niet bekend is wat er toen verder met het huis gebeurd is