Zoeken in collecties

De congregatie van de Oblaten van de Heilige Franciscus van Sales werd gesticht door Aloysius (Louis) Brisson (1817-1908). In de industriestad Troyes in het noordoosten van Frankrijk, waar hij pastoor was, had hij een patronaat voor arbeidersmeisjes opgericht. Ook was hij als biechtvader en als geestelijk leidsman verbonden aan het klooster in Troyes van de zusters van de door Franciscus van Sales in 1610 gestichte Orde van de Visitatie van de Heilige Maria. Na jarenlang aandringen van Maria Salesia Chappuis, de moeder-overste van dit klooster, legde Brisson in 1869 de grondslag voor de congregatie van de Oblaten van de Heilige Franciscus van Sales, een gemeenschap van religieuze mannen die geheel volgens de leer en de geest van de Heilige Franciscus van Sales zouden leven. In 1875 werd de congregatie door paus Pius IX wereldwijd erkend. Een jaar later legde Brisson met een aantal gelijkgezinde wereldheren, die allen in het onderwijs werkten, de eerste kloostergelofte af. In 1897 werden de constituties door een decreet van de Propaganda Fide, onder welke jurisdictie de congregatie in 1881 was geplaatst, definitief bekrachtigd. De eerste regel van deze constituties schreef voor dat de leden priesterlijke en kloosterlijke deugden moesten beoefenen volgens de geest van Franciscus van Sales en zich aan zielzorg, opvoeding van de jeugd en missiewerk moesten wijden. Als gevolg van de anticlericale wetten van de Franse minister-president Combes in 1903 breidde de congregatie zich uit over een groot deel van West-Europa en had missiegebieden in Zuid-Afrika, Namibië, Brazilië en Inda. In 1904 werd de congregatie verdeeld in een Latijnse, Duitse, Oostenrijkse en Amerikaanse provincie. De Duitse provincie, waartoe ook Nederland behoorde, werd in 1922 opgericht. In 1937 werd Nederland echter een zelfstandige provincie, die in 2016 opgeheven en omgezet werd in een Nederlandse Communiteit van Oblaten osfs die juridisch rechtstreeks onder het in Rome zetelend generaal bestuur valt

De congregatie is opgericht in Boerdonk (Noord-Brabant) door pastor Gerardus van Schijndel op 17 februari 1913. Het doel van de congregatie werd missiewerk, het liefst onder de allerarmsten. Van Schijndel had zelf ervaren hoe moeilijk het was voor Nederlanders om zich aan te passen aan de buitenlandse mentaliteit. Daarom meende hij een echte Nederlandse congregatie te moeten oprichten om Nederlandse meisjes gelegenheid te geven missiezuster te worden. De meeste zusters werden uitgezonden, maar de congregatie heeft zich ook ingezet voor mensen uit de omgeving van Asten, met voor name zieken en ouderen. In 1921 betrok de congregatie het huis in Asten aan de Wilhelminastraat 27 omdat de congregatie zich gestaag uitbreidde. Op dit adres werden moederhuis en noviciaat gevestigd en vanuit het huis vertrokken de zusters naar de missie. Aanvankelijk voor het leven, later veranderde dat en hadden de zusters regelmatig verlof waarin ze naar Nederland kwamen. De eerste missie was Noorwegen in 1924, waar de zusters de huishouding verzorgden van het bisdom. Later kwam daar de bejaardenzorg in Stabekk bij tot 1989. Zuster Intemerata van der Heijden bleef nog tot 2002 in de open bejaardenzorg in Noorwegen werken. Congo werd de tweede missie in 1926. In 1960 werden de zusters verdreven, maar het jaar daarop gingen enkelen van hen terug, tot de zusters in 1964 definitief naar Nederland terugkeerden. In 1931 volgde Indonesië (aanvankelijk West-Borneo, later Kalimantan). In 1957 vertrok een grote groep zusters naar Aruba waar zij de zorg voor het ziekenhuis overnamen van de zusters Dominicanessen. Later werden ook onderwijs en wijkverpleging ter hand genomen. Voor de teruggekeerde zusters uit Congo werd in 1961 missie gevonden in Noord-Oost Brazilië. De meeste zusters zijn anno 2008 teruggekeerd naar Nederland en wonen in Asten, waar een kloosterverzorgingshuis verbonden is aan het moederhuis. 25 april 2008 werd de regio Indonesië een zelfstandige congregatie