Zoeken in collecties

De Congregatie van de Passionisten werd door de in Ovada (Italië) in 1694 geboren Paolo Danei gesticht. Na een tijd bij zijn vader in de handel te hebben gewerkt, besloot hij zijn leven in dienst van Christus te stellen. Hij deed afstand van zijn bezittingen en begon een leven van ascese, boete en naastenliefde. Vanaf 1720, toen Maria aan hem verschenen zou zijn met de opdracht een gemeenschap te stichten die blijvend om het lijden van haar Zoon zou rouwen, heette hij Paulus van het Kruis. Levend in sterke verbondenheid met de gekruisigde Christus liet hij als groot mysticus een grote geestelijke nalatenschap na in geschriften en getuigenissen. De verering van Christus’ heilig lijden is de grondslag, waarop de congregatie rust en waaruit haar geest voorspruit die een geest is van versterving, armoede, eenzaamheid en gebed en die vooral door het preken van de missie, retraites en ander geestelijke oefeningen nagestreefd wordt. Om aldus de devotie tot Jezus’ bitter lijden naar mate van hun krachten onder de gelovigen te blijven verspreiden, leggen passionisten, naast de gebruikelijke geloftes van armoede, zuiverheid en gehoorzaamheid een aparte gelofte af, die van de Memoria Passionis (Herinnering aan het Lijden). In 1946 werd de regel van de congregatie, die officieel Congregatie van de ongeschoeide clerici van het Heilig Kruis en het Lijden van onze Heer Jezus Christus heet, door paus Benedictus XIV goedgekeurd. Paulus van het Kruis overleed in 1775. Hij werd in 1852 zalig en in 1867 heilig verklaard. Na een tijdelijk verblijf tussen 1853 en 1866, vestigden de passionisten zich in 1906 vanuit België definitief in Nederland, waar ze in Mook het klooster Mater Dolorosa betrokken dat als de bakermat van de in 1924 opgerichte Nederlandse passionistenprovincie aan te merken is. De passionisten verrichtten werkzaamheden in diverse vormen van pastoraat en hadden een eigen seminarie. In de missie waren de Nederlandse passionisten actief in Bulgarije, Indonesië en Brazilië

Gesticht door Kardinaal Lavigerie in 1869 te Algiers. Vanaf het begin is het een internationale congregatie geweest. Sinds 2000 zijn de provincies Nederland, Frankrijk, Zwitserland, Duitsland, België, Spanje en het Verenigd Koninklijk samengevoegd tot één provincie Europa

De congregatie werd op 27 december 1948 gesticht door Pater Gabriël Sillekens, passionist. Sillekens was na de Tweede Wereldoorlog op zoek naar vrouwelijke religieuzen die de paters Passionisten in hun missiegebied konden steunen met werkzaamheden op het gebied van onderwijs, pastoraal werk en gezondheidszorg. Hij wendde zich, met behulp van bisschop Lemmens, tot de slotzusters in Sittard. Hun contemplatieve levensstijl stond hen echter niet toe in te gaan op de wens van Sillekens. Sillekens richtte zich daarna tot Maria Vincentia Gooren, sinds 1944 slotzuster, die het dringende verzoek kreeg een nieuwe orde te stichten. Zuster Vincentia dacht dat ze niet mocht weigeren en startte, tegen haar eigen wens in, op 27 december 1948 met zes kandidaten een klooster in een vleugel van het klein seminarie van de paters Passionisten aan de Rijksweg te Mook (anno 2008 de Maasstaete geheten). Op 31 oktober 1954 kregen de zusters een eigen klooster aan de Bovensteweg in Mook dat op verzoek van de bisschop de naam Stella Duce ontving. Op 5 november 1960 vertrokken de eerste vier missiezusters Passionistinnen (zusters Margaretha, Bernadette, Carla en Elisabeth) naar Brazilië met als missieplaatsen: Anicuns, Iporá, Goiânia en later ook Sâo Luis de Montes Belos. Het werkterrein in Brazilië dat aanvankelijk bestond uit onderwijs en verpleging werd als snel uitgebreid. Ook het aantal zusters dat naar Brazilië vertrok groeide en vanaf het midden van de jaren zestig van de twintigste eeuw richtte de congregatie, die toen ongeveer 15 zusters telde, zich geheel op Brazilië. Er kwamen echter geen nieuwe novicen waardoor Stella Duce te groot werd voor de zusters en ze het in 1967 verkochten om naar een huis aan de Hertogstraat te Molenhoek te verhuizen. Dit huis kreeg de naam Boa Vinda (Welkom). In 2003 keerden de overgebleven zusters terug naar Nederland. Het werk in Brazilië werd overgedragen aan leken en plaatselijke kloosterorden