Zoeken in collecties

De weldoen(st)ers financierden een cel in het klooster. Elke zuster kreeg een naambordje om in haar cel bij het wijwatervaatje te hangen en voor de betreffende weldoen(st)er te bidden. In een schriftje werd, in het Duits, bijgehouden aan welke heilige de cel was toegewijd, welke weldoen(st)er de betreffende cel had gefinancierd en voor wie in de cel werd gebeden.

Bordje (1) met daarop in witte letters tegen een zwarte achtergrond de tekst: Br. Herman Jozef. Bordje (2) met daarop in witte cijfers op een bruine achtergrond het cijfer '65'. Beide bordjes hebben een rond gat in het midden van de bovenzijde.

Dit kaartje draagt de naam van "Z.M. Gijsberta". Het kaartje hing boven op de dwarsrand van de cel.

Celkruis met twee zelfgemaakte schilderijtjes met de afbeeldingen van Jezus en Jozef met Kind. Boven de lange zijde van het bed in de kloostercel hing altijd een kruisje met daarnaast drie schilderijtjes met de afbeeldingen van Jezus, Maria en Jozef. In een schrijven van 4 april 1948 aan de huisoversten staat: 'De zusters mogen op de cellen wel een schilderijtje van de H. vader Franciscus hebben, gelijk de drie anderen, maar dan ook allemaal en overal'. Aan de celwand hing ook altijd een wijwatervaatje.

Een plaatje met de naam "Zr. Dominica" (1) en een met "zuster Willibrorda van Nunen" (2).

Ze werden als matras gebruikt en waren gemaakt van zowel grof als fijn linnen. In de kroniek van Meerveldhoven staat op 11 mei 1957: 'De oude strozakken vervangen door matrassen, afgewerkt door de firma Stultiens uit Eindhoven'. Deze strozakken zijn na vervanging dichtgenaaid.

De waskom is door de Franciscanessen van Dongen tot 1960 gebruikt.

In de kloostercel, in andere kloostergemeenschappen ook 'chambrette' genoemd, die bestond uit drie houten wanden afgesloten door een gordijn, stond een kastje voor het ondergoed, zakdoeken, kousen en schoenen van de zuster. Op het kastje stond een waskom met daarin een fles. Iedere morgen als de zuster haar bed had opgemaakt, vulde ze de fles met water zodat ze haar tanden kon poetsen. Voor ze naar bed ging, vulde ze de waskom met water zodat ze zich de volgende morgen kon wassen. Naast de waskom stond een schoteltje met zeep. De kam lag in een beplakt sigarenkistje met wat toiletpapier. Aan de zijkant van het kastje was een latje aangebracht waaraan de zuster de handdoeken kon ophangen.