Zoeken in collecties

Deze zak werd onder de rok van het habijt van de Franciscanessen van de H. Elisabeth gedragen bij de kloosterkleding van vóór 1960.

Over de mouwloze jurk werd een bovenlijfje van dezelfde stof gedragen.

Een wit habijt en kap met zwart kruisje, gedragen samen met een zwart strikje, een riem, een rozenkrans en een halskettinkje. Aan de hals van het habijt is een kraagje bevestigd dat verwijderd kan worden.

Met bijbehorend scapuliertje dat facultatief gedragen kon worden. Het habijt en de losse boordjes van de machetten zijn gemerkt met 'I.4'. Het scapuliertje, met opgespelde witte boord, kan met behulp van drukknoopjes aan de zijkanten om de middel worden vastgemaakt. Op de rug is een rits aangebracht.

Het zilveren hart kreeg een zuster bij haar eerste professie. Bij het Tweede Vaticaans Concilie is het dragen van het hart in onbruik geraakt. Aan de ene zijde is Maria met kind afgebeeld. Links een bloemguirland van rozen, rechts van lelies, die van oudsher staan voor maagdelijkheid. Aan de andere zijde is de Goede Herder afgebeeld met de spreuk 'Vive Jesus et Marie'. Alle zusters droegen het hart aan een ketting; het hart kwam net uit onder de guimpe. In het hart zat een in hartvorm (voorgeknipt) papier, waarop iedere zuster de avond vóór haar geloften de eeuwige gelofte, geënt op de regel van de H. Augustinus, met eigen hand schreef. Sommige zusters droegen in het hart ook een of meer relikwieën die iets voor haar betekende(n). Bij de intrede van de laatste twee zusters was het mogelijk om zelf de geloftetekst te schrijven; deze moest wel voor correctheid aan de overste worden voorgelegd. De avond voor oudejaar, of op oudejaarsavond zelf, werden alle harten ingenomen (inhoud eruit) en naar de 'roberie' gebracht. Daar werden ze gepoetst en gereinigd en op Nieuwjaarsdag kreeg iedere zuster een ander hart terug. Achtergrond was dat men zich niet aan dingen hoorde te hechten.

De zak werd onder het habijt en op de onderrok om het middel vastgemaakt. Het werd gedragen door de contemplatieve en actieve (catechisten) zusters.

Door sommige zusters van de Franciscanessen van Veghel onder het habijt gedragen. Kan worden gebruikt om kleine spullen in op te bergen, zoals gebedenboekje of klein gereedschap als schaar, naald en draad. Om bij de zak te kunnen komen, is er (achter een van de plooien) een opening gemaakt aan de voorzijde van het habijt.

Zwarte zak met inhoud: zakdoek, zakmesje in etui, schaartje in etui, devotiepenningen, boekje met potlood, centimeter, veiligheidsspeld, etui met twee naailapjes met daarop 5 voorgeschreven spelden en speldenrondje met daarin 5 voorgeschreven knopspelden. Het boekje diende voor het bijhouden in hoeverre de zuster zich aan de maandintenties hield. De devotiepenningen zijn afkomstig uit Roermond (O.L. Vrouw in 't Zand), Kevelaer (Consolatrix Afflictorum) en Lourdes. De witte zak werd onder het witte habijt gedragen dat de zusters in de verpleging en in de keuken droegen. Niet alle zusters hadden al deze voorwerpen bij zich. Als een zuster een voorwerp, hoe klein ook, nodig had, moest zij verlof vragen aan de zuster van wie het voorwerp was om het te mogen lenen.

De sluier werd met witte kopspelden op de kap bevestigd en symboliseerde bescheidenheid, matigheid en onthouding.

Valt aan de achterkant in een plooi.

Short heeft een opgenaaide zak en een los centuur .

De schort heeft schouderbanden en sluit aan de achterzijde met twee knopen. Het werd over het habijt gedragen.

De schort heeft één zak en een boordriem om het middel. Het word aan de achterkant op het bovenlijf met knopen gesloten. De schort werd over het habijt gedragen.

Gedragen door de Franciscanessen van de H. Elisabeth. Bestaande uit: een tailleband (1), mutsje (2), doek (3), schort (4) en uniform (5). Het uniform heeft middenvoor een plooi en aan de voorzijde een zak. Het uniform wordt aan de achterkant dichtgeknoopt. De kleur van werkkleding in de verpleging was wit, voor huishoudelijk werk lichtblauw en voor het werk in de tuin donkerblauw.

Deze bef hoort bij de kleding van de Franciscanessen van de H. Elisabeth van vóór 1961.

In plaats van een koord droegen de novicen een wit lint. Uit het ceremonieel voor de intrede blijkt dat de gordel voor reinheid staat: "De Heer omgorde U met de gordel der reinheid".

Aan de voorzijde het kruisherenkruis met drie nagelen, centraal in een ornamentenrand - geborduurd in geel borduurgaren en gouddraad. Deze loopt over de schouders en zet zich middenachter om in een verticale band. Erbij horen een stola en bursa

Beige trevira met ingeweven craquelé-patroon, met borduurgarens en zilverleer.Voorzijde: kruisherenkruis. Aan de achterzijde het wapenschild van de Orde, met helmteken. In het schild het rood-witte kruis met de drie nagelen; op de helm de doornenkroon en het rood-witte kruis. In banderol aan onderzijde: IN CRUCE SALUS

Werd gedragen bij de kleding van de Franciscanessen van de H. Elisabeth ná 1960. Daarvoor werd een gesteven bef gedragen.

Een zwart habijt met een sluier (met ondermuts), die gedragen werden met een strikje, een riem, een rozenkrans en een halsketting met wapen. De sluier met ondermuts is middels een knoopje te bevestigen aan de kraag van het habijt.

De sluier werd door de catechisten gedragen (actieve zusters).

Diverse schorten en witte werkmouwen. De witte werkschort en witte werkmouwen werden over het habijt gedragen tijdens het verplegingswerk. De mouwen konden met behulp van een knoop op de schouders van het habijt worden vastgemaakt. Naast de witte schort zijn er ook een zwarte, een donkerblauwe en een blauw-wit geruite schort aanwezig. Met sluitspelden.

Werd over het habijt gedragen. Volgens een label achter in de hals behoorde het schort toe aan zr. Monique Peyresaubes.