Zoeken in collecties

De zak werd onder het habijt en op de onderrok om het middel vastgemaakt. Het werd gedragen door de contemplatieve en actieve (catechisten) zusters.

De schort heeft schouderbanden en sluit aan de achterzijde met twee knopen. Het werd over het habijt gedragen.

De schort heeft één zak en een boordriem om het middel. Het word aan de achterkant op het bovenlijf met knopen gesloten. De schort werd over het habijt gedragen.

De sluier werd door de catechisten gedragen (actieve zusters).

Pater Slijpen was de opvolger van pater Jac. van Ginneken. Hij begeleidde de Vrouwen van Bethanië in hun proces van lekenbeweging naar officiële bisschoppelijke congregatie en schreef in 1932 de nieuwe regel (bijgestaan door L. de Jonge sj, Thérèsa Huf en Agnes Westermann).

De vork werd gebruikt door de contemplatieve zusters.

De band werd gedragen door zowel de contemplatieven als de catechisten (actieve leden werkzaam in het catechumenaatswerk). Het werd onder de sluier en kap om het hoofd gebonden.

Het gezelschap van de Vrouwen van Bethanië werd gesticht in 1919 met als doelstelling catechisatiewerk en geestelijke vorming. Het gezelschap bestond in de eerste decennia uit actieve en contemplatieve leden. De actieve leden leefden en werkten buiten het klooster als catechisten. Zij werden 'witten' genoemd, naar de witte sluier die ze droegen wanneer ze in het moederhuis of het studiehuis waren. De contemplatieve leden droegen een paarse sluier en werden derhalve 'paarsen' genoemd. De catechisten kozen de H. Reinilda tot patroonheilige, waarvan wordt verteld dat zij er in de achtste eeuw te paard op uittrok om in Limburg de mensen tot het christelijke geloof te bekeren. Zij wordt meestal afgebeeld samen met haar zuster Harlindis, of in het gezelschap van enkele medezusters. Dit verhaal indachtig zagen de Vrouwen van Bethanië zichzelf als 'Reinildastrijdsters'. Eens per jaar werden de witten door de paarsen in het zonnetje gezet tijdens het Reinildafeest op 21 april. In 1944 werd hen daarbij deze tekening aangeboden. In de kroniek van het moederhuis kunnen we over deze dag: "Aan het ontbijt een grote verrassing. Op de witte muur van de refter hangt een grote schildering van Theo Meyer. Zij is voor dit feest gemaakt, en stelt voor het vertrek van de Reinildastrijdgenoten uit de burcht Bethanië. [...] Maria spreekt aan de hand van de schildering de witten toe. Paardrijdsters moeten we zijn, amazones van Jezus, die op verovering uittrekken voor Hem, en telkens weer terugkomen naar de warme stal, om ons paard (onze wil) te laten verzorgen, voeden, roskammen, om daarna weer met nieuwe durf aan de slag te kunnen gaan.".

Een kopie van deze tekening hing in de kamer van veel vrouwen van Bethanië. De tekst onder de tekening is ontleend aan 'De Heilige Gertrudis (1256-1303?). Eenige uittreksels van haar werk De Heraut der Goddelijke Liefde' met een inleiding door M. Molenaar msc (Venlo 1918). De tekst handelt over de voorbereiding door Gertrudis op het ontvangen van de communie.

De patroonheilige van Frankrijk is weergegeven op de brandstapel.

Middels twee scharnieren in het zitvlak en een schuifje kan de stoel tevens als trapje dienst doen.

Het speldenkussen met koord werd door de contemplatieve zusters onder hun habijt gedragen.

Een zelfgemaakt 'monopoly' ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum van Bethanië. Het bestaat uit een bord, uitleg en kaarten. Het spel werd gespeeld in de lange oorlogswinters door bijvoorbeeld de novicen.

Een door Foyer-Unitas gemaakt "ganzebord" bij gelegenheid van het vertrek van Elsbeth Klompé uit Rome naar Valentinum (pleisterplaats) in Nijmegen, in het 40e jaar van haar bethaniëleven.

De hulpcatecheet droeg dezelfde habijt als de catecheet maar met zwarte sluier, zwarte kousen en zwarte sandalen. De zwarte sluier heeft twee lagen en valt aan de achterzijde d.m.v. een knoop in een plooi.

De sluier heeft een hoedvormige hoofdbedekking en bestaat uit twee ongelijke lagen stof.

De contemplatieve zuster droeg in het huis een paarse sluier, de cathechist (actieve zuster) een crème sluier (VW/Z122/035). De sluier bestaat uit twee lagen en valt aan de achterkant in een plooi d.m.v. een knoop.

De sluier heeft een zwart binnenmutjes en aan de voorzijde zijn de punten aan elkaar genaaid.

De crèmekleurige sluier werd door de catechisten (actieve zusters) gedragen. De contemplatieve zusters droegen een paarse sluier (VW-Z122-037). Dit exemplaar is aan de binnenzijde van de voorhoofdband voorzien van een etiket met de naam A. Hoppenreijs.

De mouwen werden bij het witte schort door de contemplatieve zusters gedragen.

De catechisten hadden een ander soort sandaal : zie VW/Z122/056.

De sandaal heeft een metalen gesp, de contemplatieve zusters hadden een ander soort sandaal: zie VW/Z122/057.

De rozenkrans hing jarenlang aan een bidstoel in de kapel van het Valentinum te Nijmegen. Het kruis met corpus is aan de achterzijde te openen en bevat een 8-tal relieken.

Pater Jac. van Ginneken sj is de stichter van de congregatie.