Zoeken in collecties

Een bel is versierd met de namen van de vier evangelisten en hun dierensymbolen.

De gebeden werden door de Dominicanessen van Mariadal in de refter gelezen rond de maaltijden.

Borden die opgehangen kunnen worden met daarop in het Frans, handgeschreven, de dagorde. Op de achterzijde van een van de borden (2) is de dagorde in het Nederlands opgeschreven. Op beide borden staat met rood potlood aangegeven: "tot nov. 1938". De borden zijn gemaakt voor herenretraitanten in het klooster van de redemptoristen te Wittem. Vanaf het midden van de negentiende eeuw gaven de redemptoristen retraites in Wittem.

Handgeschreven dagorde voor alle dagen van de week en de zondag. Van 05.45 uur 's ochtends tot 20.55 uur 's avonds staat aangegeven aan welke onderdelen van de dag alle zusters verwacht werden deel te nemen. Op de zondag mochten de zusters een half uur later opstaan.

Het schema bevat de dagindeling en de taakverdeling tussen de paters Alf. Bergmans, Alb. Hildebrand en Cor de Klerk die de retraite gaven. 'Bezoek' betekent bezoek aan het Allerheiligste. In het schema zijn de taken van pater Bergmans onderstreept.

Bovenaan de dagorde staat "Tagesordnung für das Noviziat". Tot na de Tweede Wereldoorlog was de voertaal van de zusters Duits.

De klepper of klopper, ook wel rappel genoemd, werd gebruikt in de nacht, om kwart voor twaalf, om te waarschuwen voor het bidden van de metten (getijdengebed).

De klepper, ook wel rappel genoemd, werd gebruikt in de nacht, om kwart voor twaalf, om te waarschuwen voor het bidden van de metten (getijdengebed).

De kloppers werden gebruikt om te wekken (door op de deuren van de zusters te kloppen) of andere signalen te geven.

De bel werd gebruikt bij het getijdengebed als oproep tot een volgend onderdeel. Aan de bel is een hamertje bevestigd.

De ratel werd op Goede Vrijdag gebruikt als signaalinstrument in plaats van de luidklok.

Gebruikt om aan te duiden wanneer en hoe vaak de communiteitsklok werd geluid bij bepaalde onderdelen van de dag.

Deze kleine standaard met verbeelding van de zeven gaven werd door de Franciscanessen van Charitas gebruikt op het Pinksterfeest. Op Pinksterochtend kreeg elke zuster bij het ontbijt een duifje waarop een van de gaven van de Heilige Geest stond vermeld. Dat lag op hun ontbijtbord. De gave die een zuster was toebedeeld, moest door haar met gebed en speciale aandacht worden omgeven. Hier zijn de zeven gaven als volgt verwoord: sterkte, verstand, wetenschap, vreze des heren, godsvrucht, wijsheid en raad. Andere benamingen zijn: wijsheid, inzicht, raad, sterkte, vroomheid, liefde en eerbied voor God.

Gebruikt om het moment van gebed aan te geven. Als er een geestelijke lezing was, werd ook het begin en einde van de lezing met een teken van de bel aangegeven. Hetzelfde gold voor de recreatie. De bel is aan de buitenrand versierd met een fries met daarop afgebeeld de symbolen voor de vier Evangelisten met daartussen bladmotieven. In een rand boven het fries staan hun namen: Johannes, Matheus, Marcus, Lucas.

Broeder wekker klopte met deze hamer op de kamerdeur na het teken voor het opstaan, met de roep 'Laudetur Jezus et Maria semper virgo'. Steel met cilindervormige kop. Aan een deze van de kop is met behulp van spijkertjes een zachter gedeelte bevestigd waarmee geklopt werd. In de kop is het jaartal "1934", de letter "A" en naast de letter A een omgekeerde "V" gekerfd.

De zandloper stond in de refter.