Zoeken in collecties

Dit was één van de refterverstervingen, gedaan in de vastentijd.

In wit stenen potje met kurk (etiketje Alsem-Absinth). In de vastentijd of als bijzondere versterving werd het eten hiermee (soms) ongenietbaar gemaakt.

Houten stokje aan een touwtje, voor versterving in de refter.

Zakdoek, blinddoek voor versterving.

IJzer met punten. Tot ongeveer 1960 aan de nieuwe zusters uitgereikt. Voor het gebruik van dit soort boetewerktuigen was speciale toestemming nodig van de priorin en de biechtvader.

Gemaakt van sisaltouw.

Van cocos. Blijkbaar waren er tijdens de Tweede Wereldoorlog geen gordels van paardenhaar te krijgen.

Van paardenhaar. In de jaren vijftig van de twintigste eeuw niet meer gebruikt.

IJzer met haken. Deze werden in de Karmel van Den Bosch vervaardigd waar de andere Karmels ze konden bestellen (Egmond en Echt hadden precies dezelfde gordels). In Hulst werden in 1969 alle permissies om ze te gebruiken door de (nieuwe) priorin ingetrokken.

Hout met kleine spijkertjes.

IJzeren schakels met pinnen, werd gedragen op de schouder of borst.

Gebruikt bij refterversterving.

Klein scapulier voor refterversterving.

Om op de schouder te dragen, ijzer met pinnen, 'gevoerd' met stukje stof.

Takken, aan twee kanten bij elkaar gebonden. Deze discipline werd vóór ieder schuldkapittel door de subpriorin klaargelegd (en nooit gebruikt). Tijdens visitaties werd ze gebruikt voor een officieel tikje door de visitator. Er waren ook soortgelijke disciplines met een lusje. Deze hingen in de refter onder het grote kruis.

Van dunne takjes, aan twee kanten samengebonden met een touwtje. Dit werd gebruikt als pater provinciaal visitatie hield. Na het afnemen van het kapittel gaf hij iedere zuster een symbolisch tikje met deze discipline. Ook werd deze discipline door de subpriorin klaargelegd bij ieder schuldkapittel (maar nooit gebruikt!) Een soort gelijke discipline (maar dan met een lusje) hing in de refter aan het kruis.

Takken met leren handvat, tot 1965 gebruikt d.w.z. bewaard volgens voorschrift.

Metaal met punten aan het eind. Deze discipline lag in 1942 al bij de voorraad en is dus al die tijd niet gebruikt. Waarschijnlijk tussen 1935 en 1942 ook niet gebruikt omdat de toenmalige priorin in Hulst niets van dit soort gebruiken wilde weten.

Touw, vijf koorden met knopen, met leren handvat, in een katoenen zakje (dit zakje is gemerkt met de initialen J.E.D.). Deze disciplines werden gemaakt in de Karmel van Den Bosch voor de ander kloosters. De discipline werd, in het zakje, opgehangen aan het celkastje; hiervoor was aan de zijkant een spijker bevestigd. Tot 1961 werd de discipline op alle maandagen, woensdagen en vrijdagen gezamenlijk genomen na de metten, in het verduisterde koor, ter intentie van de kerk, de weldoeners, de stervenden en de zielen in het vagevuur. Men nam de discipline zo lang als het bidden van het 'Miserere' duurde. Vanaf 1961 genomen op de cel, na de completen, met de deur op een kier om toch samen het Miserere te kunnen bidden. Sinds 1966 in de Nederlandse Karmels afgeschaft als verplichte communiteitsoefening.

Met leren handvat. Hing aan het kruis in de refter.

Kleine harde stukjes leer in een gevlochten touwtje.

Voor refterversterving.

Hout, met ijzeren pinnen van binnen. De twee helften werden tijdens het kruisgebed in de vuisten geklemd. Tot ongeveer 1960 aan nieuwe zusters verstrekt.

Houten zuiltje met cannelures, met ring bovenaan. Deze kolom stond in de refter. De priorin gaf de zuster die zich vastgebonden hield aan de ring een (symbolisch) tikje met de roe. Dit gebruik werd rond 1960 afgeschaft.