Zoeken in collecties

Voor refterversterving.

Hout, met ijzeren pinnen van binnen. De twee helften werden tijdens het kruisgebed in de vuisten geklemd. Tot ongeveer 1960 aan nieuwe zusters verstrekt.

Houten zuiltje met cannelures, met ring bovenaan. Deze kolom stond in de refter. De priorin gaf de zuster die zich vastgebonden hield aan de ring een (symbolisch) tikje met de roe. Dit gebruik werd rond 1960 afgeschaft.

Vermoedelijk zijn deze geselwerktuigen op eigen initiatief van Moeder Theresia, stichteres van de Franciscanessen van Charitas, gebruikt. Het gebruik ervan staat nergens voorgeschreven.

Tabel voor de vastentijd, ingelijst, handgeschreven. Gebruikt tot ongeveer 1965.

Tabel met getypte tekst "Dagen waarop men geen versterving doet". Hing tot in 1969 in de refter bij de deur. In Hulst waren veel gebruiken rond de refterversterving al rond 1965 in onbruik geraakt.

Plankjes met een tekst, die geknield in de refter door zusters in de hand werden gehouden als een boetedoening. De zusters die penitentie deden, knielden terstond na het tafelgebed op de daartoe bestemde plaats, waarbij de grond kussen. Deze boetedoening kon opgedragen worden oftewel een zuster vroeg er zelf om, als ze meende een regel te hebben overtreden of als ze boete wilde doen. De tekst op het plankje moest door de zuster overwogen worden. Er zijn drie plankjes bewaard gebleven met de spreuken: 1) "In veel spreken zal het nooit aan zonden ontbreken" (penitentie - stilzwijgen); 2) "Zie, Vader, hier ben Ik, om Uw Wil te doen" (penitentie - gehoorzaamheid); 3) "Om onzentwille is Hij arm geworden" (penitentie - armoede). In het "Directorium van de Congregatie der Zusters Usrulinen van Bergen" ([1952]) wordt op de pagina's 104-108 het gebruik van de penitentiebordjes nader toegelicht.

Met lange dorens, voor versterving in de refter. Werden gebruikt om tijdens het vasten het lijden van Jezus voor te stellen.

Sisaltouwtje voor refterversterving. Als een zuster iets gebroken had, toonde zij dat de volgende dag geknield in de refter. Hierbij hing het voorwerp dat zij gebroken had aan dit touw om de hals, om zo excuus te vragen voor het breken.

Eindigend in twee lussen van 10 cm.

Voor refterversterving.

Een kartonnen doosje met: miniatuur Mariabeeldje (zie ook VW/Z079/134) in een koperen hulsje; drie sleutels (lopers voor de celdeuren); boetewerktuigen (armbandje, houten kruisje, twee eieren); bedieningenbord met losse houten naamkaartjes; hoesje met verstervingsteller (kruis met touwtje waaraan zeven kralen voor zeven verstervingen, vooral bedoeld voor novicen); centimeter in palmhouten doosje; twee stemfluitjes (het was een van de specifieke taken van de subpriorin ervoor te zorgen dat het koorgebed goed verliep); zakje met nummertjes voor het trekken van de maandheiligen; koperen hart met scharniertje (kan geopend worden, om met intenties bij het beeld van Theresia te leggen).