Zoeken in collecties

Clara van Assisi was de eerste volgelinge van Sint Franciscus. Zij stichtte de Orde van de Clarissen en is ook een belangrijke heilige voor alle Franciscanessen. De monstrans die Clara draagt, herinnert aan het verhaal van haar tijdgenoot Thomas van Celano. Volgens dit verhaal zou zij de Saracenen hebben verjaagd door hen met het H. Sacrament in de hand tegemoet te treden.

De profeet Elia wordt als geestelijke vader van de orde beschouwd. Hij draagt hier het habijt en de scapulier van de orde. De profeet heeft zijn rechterarm gebiedend opgeheven, in de linkerhand heeft hij een vlammend zwaard.

De afgebeelde man draagt een jas en hoofddeksel van jute.

Dit beeld werd op Goede Vrijdag in processie rondgedragen, vergelijkbaar met het ronddragen van een epitafio in de byzantijnse en orthodoxe rite.

Het beeldje stond in het noviciaat van de zusters Franciscanessen van St. Lucia. De novicen baden tot het Kindje van Praag om roepingen. Het gebed luidt: "Kindje Jezus van Praag, luister wat ik vraag: stuur van alle kanten, degelijke postulanten, waar flinke novicen uit groeien, die de congregatie doen bloeien". Het beeldje is een rijk gekleed staand Kindje Jezus, op een sokkel. Met zijn rechterhand maakt hij een zegenend gebaar. In zijn linkerhand houdt hij een rijksappel. Op zijn hoofd een kroon. Achterop de sokkel staat de vervaardiger vermeld en het nummer 420.

Waarschijnlijk betreft het de H. Sebastiaan. De pijlen die zijn lichaam doorboorden zijn afgebroken en ontbreken. Het beeld komt mogelijk uit het beroemde stadje Ouro Preto (Brazilië) waar veel beelden gemaakt werden.

De vrouwen zijn [meel] aan het stampen.

De vrouw draagt een kind op haar schouders en een slapend kind op haar rug. Waarschijnlijk is het beeld afkomstig uit Mozambique.

Mogelijk zijn de beeldjes afkomstig uit Brazilië.

Opschrift op aureool: Je suis l'immaculee de conception

Neo-gotische engelen (pendanten), spiegelbeeldig in aanbidding op een knie geknield op een wolkendek. De naar rechts geplaatste engel met de handen tegen elkaar voor de borst, de andere met gekruiste handen voor de borst, respectievelijk de houding van het bidden en die van de devotie voor het kruis, de gekruisigde Christus.Ze zijn in neogotische stijl geschilderd, passend bij het interieur van de kapel. Deze engelen hebben ter linker- en rechterzijde op de communiebank gestaan, die bij de inrichting van de kapel (1906) werd geplaatst. Zo zijn zij 'liturgische engelen'. In kerken is dit soort engelen te vinden in voorstellingen te vinden van de gekruisigde Christus en vangen zij in een kelk het bloed op uit de kruiswonden van Christus of bewieroken zij Zijn Lichaam.Ze worden ook uitgebeeld in de nabijheid van het Heilig Sacrament, bijvoorbeeld op deurtjes van tabernakels of ter weerszijden van een altaar. Of ze later om praktische redenen van de communiebank zijn gehaal, of om hun taak zichtbaarder te maken, is niet bekend, maar op 3 april 1933 werden ze, nadat ze een aantal jaren naar de zolder waren verhuisd, bij het H. Kruisaltaar geplaatst

Neogotische beelden van Maria en Johannes, die ooit ter weerszijden van de gekruisigde Christus hebben gestaan

De drie Wijzen, frontaal en ten voeten uit, op een rond voetstuk; elk in een eigen nis van het poortgebouw geplaatst. In de linkernis een wijze met een geschenk in de rechterhand,de Wijze in de middelste nis draagt een geschenk op de linkerhand en in de rechternis een wijze met opgerichte linkerhand en het geschenk aan zijn voeten

Maria met betraand gelaat en voor zich uitstarende blik is nagenoeg frontaal gezeten. Zij houdt het dode lichaam van Christus op haar schoot met beide handen vast. De linkerarm van Christus rust op háár linkerarm, diens rechterarm hangt af, het hoofd is achterover gebogen en de benen zijn naast elkaar geplaatst. Hij draagt een lange lendendoek, op het hoofd een doornenkroon. Maria draagt een blauw kleed met goudkleurige bies, een blauwe, met een goudkleurige speld gesloten mantel met rode voering, een grijze sluier en goudkleurige schoenen. De figuren zijn geplaatst op een groene bodem. Dit beeld stond in de eerste helft van de twintigste eeuw in de noordelijke pandgang, die toen als biechtkapel was ingericht

Versierde beeldentoren met beeldjes van heiligen op vier niveaus. Onder stolp

Wordt tot op heden [anno 2012] als cadeau uitgereikt door het bestuur aan zusters bij gelegenheid van hun gouden jubileum.

Weergegeven is een manfiguur op leeftijd in een rolstoel die voortgeduwd wordt door een vrouwfiguur. Op het plateau waarop de figuren staan staat op de voorzijde de tekst "nationale vereniging De Zonnebloem". Zuster Maria Janssen kreeg het beeldje na 10 jaar werkzaam te zijn geweest voor De Zonnebloem.

Het beeldje van de H. Marie Madeleine (Julie) Postel (1756-1846) stond in alle kloosters van de congregatie. Julie Postel, in habijt, staat met haar linkerhand op haar hart en met haar rechterhand op de schouder van een kind dat aan haar rechterzij staat. Op de voorzijde van de voet waarop het beeldje staat is geschreven 'St. M. Madeleine Postel'.

Kopie van het originele beeldje dat in het eerste klooster van de Congregatie van de HH. Harten in Parijs staat. Met het beeldje worden de vertrekkende missionarissen uitgezwaaid. Elk klooster heeft een kopie, zodat elke missionaris bij vertrek kan worden gezegend met de woorden "Ga in vrede". Daarbij wordt het beeld van O.L. Vrouw van Vrede even op de kruin van het hoofd gezet. Dit beeldje bevond zich vanaf ongeveer 1923 tot 2009 in het klooster van de Congregatie van de Heilige Harten in Bavel. Vanuit hier zijn honderden missionarissen uitgezonden. Het beeldje is later voorzien van een houten pen aan de onderzijde zodat het in een speciaal vervaardigde muurconsole kon worden gezet.

Werd cadeau gedaan door het bestuur van de Kleine Zusters van de H. Joseph aan leden van de congregatie bij hun zilveren professiefeest. O.L. Vrouw van de Wonderdadige Medaille is gebaseerd op de Mariaverschijning aan zuster Catharina Labouré op 19 juli 1830 in Parijs.

De H. Michaël was patroon van het klooster van de zusters Clarissen-Capucinessen in Duivendrecht, waar ze vanaf 1927 woonden. In hun eerdere klooster aan de Egelantiersgracht werd de H. Michaël reeds bijzonder vereerd. Na de Tweede Wereldoorlog laat Moeder Veronica uit dankbaarheid dat het klooster tijdens de oorlog gespaard is gebleven boven de ingang van de kloosterkapel een beeld plaatsen van de H. Michaël. Alle zusters hadden op hun kamer een klein beeldje staan van hun patroonheilige. In 1949 kreeg het plein voor het klooster de naam Michaëlplein. In 1967 vertrokken de zusters naar Babberich. Het klooster in Duivendrecht werd vanwege de stadsuitbreiding van Amsterdam afgebroken. Het beeld van de H. Michaël is ter plekke bewaard gebleven.

Op de sokkel van het beeldje staan de woorden "dag frater" gekerft. Het was van frater Roland Dis, adjunct-directeur van de Gregorius havo-mavo te Utrecht. Vermoedelijk is het hem geschonken bij zijn afscheid. Frater Dis was een lange man, mogelijk heeft de maker van het beeldje dit 'gekarikaturaliseerd'.

De pet van het beeldje kan afgenomen worden. Het is gemaakt door frater Bernard Dreuning. Tot zijn benoeming als overste van de Leo Stichting te Borculo in 1968, werkte frater Bernard als groepsleider en gediplomeerd bloemist aan de tuinbouwschool aldaar. Houtsnijden was één van zijn hobby's.