Zoeken in collecties

Het halskruis, gedragen op het habijt, werd bij het afleggen van de tijdelijke geloften uitgereikt. Volgens het 'Ceremoniale der Liefdezusters van den Heiligen Carolus Borromaeus' uit 1935 sprak de priester bij het uitreiken van het halskruis het volgende gebed: "Wij bidden U, heilige Heer, almogende Vader, eeuwige God dat het teeken van het kruis voor Uw dienares, die het draagt, moge zijn de standvastigheid in het geloof, de voortgang in de goede werken, haar troost, haar verdediging en beschutting tegen de wreede pijlen van den vijand" (vgl. 'Ceremoniale', p. 75). Aan de ene zijde van het kruis staan middenin de letters IHS; bovenin de letters EG, de initialen van Elisabeth Gruyters; aan de uiteinden van de dwarsbalk en onder het midden de letters JMJ; onderaan een doodshoofd en twee gekruiste beenderen, verbeelding van Christus' overwinning op de dood. Aan de andere zijde: middenin twee harten; bovenin de letters CB, de initialen van Carolus Borromeus; aan de uiteinden van de dwarsbalk en onder het midden de letters JMJ; onderaan opnieuw een doodshoofd en twee gekruiste beenderen.

Op 11 januari 1957 ontvangen de zusters van de drie communiteiten - Haren, Reek en Lithoijen - elk het Herenigingskruis. Het kruis is een bevestiging van de speciale opdracht van de Penitenten van de Eenheid. De speciale opdracht is een speciale apostolische opdracht op 15 mei 1948 door bisschop Mutsaers aan de zusters gegeven: Bidden en offeren voor de eenheid van de wereld, in het bijzonder voor de eenheid onder de christenen. Vanaf die dag noemen de zusters zich 'Penitenten van de Hereniging'. Deze naam is later veranderd in: 'Penitenten van de Eenheid'. Op het kruis staat een Oosterse afbeelding van de Lerarende Christus met het Evangelie in de hand. De tekst op het kruis luidt 'Mogen allen een zijn'. Bovenaan het kruis staat het Franciscaanse wapen, onderaan twee engelen, in aanbidding neergeknield voor het H. Sacrament. Het kruis verbeeldt de opdracht van de zusters: een Franciscaans beschouwend leven voor de eenheid in Oost (lerarende Christus) en West (vorm van het kruis).

Een neogotisch altaartje met een losstaand kruisbeeld tegen een gepolychromeerde achtergrond met zicht op Jeruzalem.

Kruisen gebruikt bij het gezinsapostolaat van de Paters van de HH. Harten. Alle kruisen zijn identiek vormgegeven: een kruis met corpus in reliëf. De bovenzijde van het kruis loopt uit in een cirkel. Op de cirkel in reliëf de tekst: "Dit geheim is groot", een tekst die verwijst naar de huwelijksband tussen man en vrouw. Achter de kruisen afbeeldingen die verwijzen naar bijbelverhalen: een wijnrank met druiventros, een kan (verwijzend naar de bruiloft van Kana), een duif met palmtak (het verhaal van Noach en de ark) en een brandende olielamp (het verhaal van de wijze en de dwaze maagden). De kruisen zijn in verschillende kleuren geverfd.

Vier verschillende kruisjes die op het habijt en op de burgerkleding werd gedragen. Het kruis aan een koord met houten kralen (1) werd op het habijt gedragen vanaf 1960, het zilveren kruisje aan ketting (3) werd vanaf 1968 op de burgerkleding gedragen, het kruis in de vorm van een Tau (2 en 4) is verspreid bij gelegenheid van het 150-jarig bestaan van de congregatie in 1984.

Professiekruis dat de zusters bij de professie kregen, meestal van het klooster waar ze intraden; soms kregen ze het van hun ouders. 'Gewone' zusters droegen het onzichtbaar aan een katoenen koordje, weggestoken in de gordel onder het habijt. Dat betekende ook dat het gaandeweg het lopen en werken voortdurend gepoetst werd en nooit dof werd. Oversten, mère supérieures, droegen het zichtbaar uitstekend aan de linkerkant van haar guimpe. Bij het uitreiken van het professiekruis hoorden de zusters dat dit 'het enige is dat uw eigendom is'.

Werd gebruikt als een zuster in de refter de versterving deed van kruipen met het kruis of het gestrekt liggen op het kruis. In Hulst gebruikt tot 1969.

Zonder corpus. Iedere zuster had een dergelijk kruis boven haar bed hangen. Het ontbreken van het corpus herinnerde eraan dat zijzelf Christus in alles na moest volgen.

In het begin droegen alle zusters een witte rozenkrans met een hart gespeld op het lichtblauwe scapulier. Bij het veranderen van de kleding viel de witte rozenkrans weg. Het hart maakte toen plaats voor een eenvoudig kruis met het Jezusmonogram IHS. Later is het definitief vervangen door dit kruisje met de letters MR
.

Het kruis werd aan de zusters werd gegeven tijdens het afleggen van de tijdelijke geloften en werd door de zuster in haar cel bewaard.

Gebruikt door de Franciscanessen van St. Lucia.

Het teken van de Reformen van Limburg is een kruis waaraan twee gesels hangen met daarachter gekruist een lans en rietstok met spons. Tot 1961 werd het teken geborduurd op de scapulier gedragen. Daarna werden er zilveren medailles gemaakt met het teken, die op een houten kruis met zilveren achterkant werden gezet. Toen de zusters in 1969 burgerkleding gingen dragen werden er hangertjes of speldjes van de medailles gemaakt.

In het retraitehuis in Zenderen verzorgden de redemptoristen retraites. Wellicht werd dit kruis aan retraitanten meegegeven als zij huiswaarts keerden .

Het kruis, als teken van het verenigen met het lijden en de dood van Christus, hield de zuster in haar hand of lag bij haar. .

In het begin droegen alle zusters een witte rozenkrans met een hart gespeld op het lichtblauwe scapulier. Bij het veranderen van de kleding viel de witte rozenkrans weg. Het hart maakte toen plaats voor dit eenvoudig kruis met de letters IHS. Later is het definitief vervangen door een ander kruisje met de letters MR (Maria Reparatrix)
.

In elke kapel van de congregatie stond een kruis met het opschrift "Gehoorzaamheid tot den dood" naast het altaar. Het kruis werd gebruikt bij de inkleding. Een van de postulanten moest het kruis op haar linkerschouder dragen in dezelfde houding als Christus zijn kruis naar de Calvarieberg droeg; "ze houdt een van de armen van het kruis vast, de andere strekt omhoog en de voet van het kruis hangt neer langs haar rug". Later werd het kruis vervangen door het Mariavaandel.

Zogenaamd passiekruis. Het kruis hing aan de wand van de kapel in Leiderdorp. In de vastentijd stond het midden in de kerk. Het vormde het begin van de kruisweg; daarna gingen de zusters de staties langs. Eén zuster vertelde dat ze bij dat kruis achter bleef en zich innig voorstelde hoe het lijden geweest moet zijn. Uit de verhalen van de zusters over de kruizen wordt duidelijk dat de kruisspiritualiteit verschillend was voor de verschillende periodes.

Het kruis werd aan een touw gedragen.

Geschenk aan de zusters. Het kruisbeeld is aan de achterzijde gesigneerd door Charles Eyck en gedateerd: 1936. Tevens is op de achterzijde in handschrift genoteerd: "Cadeau van de C.R.E. bij mijn priesterwijding. Vader heeft die opgericht en was later voorzitter. In de toekomst wordt dit werk zeer kostbaar. J. Wankelden(?)".

Kruis in de vorm van twee dwars op elkaar bevestigde boomstammen. Aan de voet van het kruis een slang. Het krusibeeld is uit de beginperiode van de congregatie.

Voor de congregatie ontworpen.

Het beeld heeft gehangen in de kapel van de Vrouwen van Bethanië te Bloemendaal. Het kruis is met de onderzijde geplaatst in een ronde voet. Uit het opschrift "Bethanie, 1934, nr. 1" blijkt dat het kruisbeeld toen reeds in de kapel hing.

Beeld van Christus aan het kruis. Het kruis heeft de vorm van een boom met drie uitlopers, verwijzend naar de 'boom des levens' uit de Hof van Eden (het paradijs). De boom staat boven op een rots waarin aan de voorzijde een opening is met vier (gedeeltelijk zichtbare) beesten (hellehonden?). Daarmee wordt uitgedrukt dat Jezus met zijn dood aan het kruis het kwaad overwint. Hij is de rots (het fundament) waar de christelijke kerk op bouwt.

Restant van altaar en communiebank.