Zoeken in collecties

Bidsnoer met zeven maal zeven langwerpige kralen met daartussen telkens één ronde kraal. Aan het snoer hangt een staart van drie kralen. Tussen de kralen zeven medailles en aan het hangende gedeelte een grote medaille. Aan de voorzijde van alle medailles een afbeelding van Maria als 'Mater dolorosa' met zeven zwaarden door haar hart. Op de keerzijde van de grote medaille een afbeelding van Maria onder het kruis op de Calvarieberg met de tekst 'In cruce salus!' Op de keerzijde van elke kleine medailles staat een van de zeven smarten van Maria afgebeeld. Deze rozenkrans is een speciale devotie van de redemptoristen.

Snoer van negen maal drie kralen met daartussen telkens één kraal. De staart van de snoer bestaat uit één kraal plus vier kralen en een medaille. Aan de ene zijde van de medaille de gevleugelde aartsengel Michaël die op het punt staat zijn lans te gebruiken tegen en wezen dat onder zijn voet ligt (draak of duivel?) met daarboven de tekst "Sanctus Michael archangelus"; aan de andere zijde van de medaille de engelbewaarder met een kind aan zijn zijde en daar omheen de tekst "Angelis suis mandavit de te". Er wordt negen maal drie keer een Wees Gegroet gebeden, voor elk van de negen engelenkoren. Bij de vier kralen in de staart worden vier Onze Vaders gebeden voor de aartsengelen Michaël, Gabriël, Rafaël en de engelbewaarder.

De rozenkrans telt zevenmaal zeven kralen en eenmaal 3 kralen. Op de zeven medailles tussen de kralen zijn de zeven smarten van Maria verbeeld: Simeon voorspelt Maria haar aandeel in het lijden van Christus (1), Maria en Jozef vluchten met Jezus naar Egypte (2), Maria en Jozef zoeken het Kind in Jeruzalem (3), Maria begeeft zich op weg naar Golgota (4), Maria staat bij het kruis (5), Jezus wordt van het kruis afgenomen (6), Jezus wordt in het graf gelegd (7). Bij elke kralenserie tussen de medailles wordt 1 Onze Vader en 7 Weesgegroetjes gebeden. Het gebed eindigt met 3 Weesgegroetjes bij de drie kralen.

Bidsnoer met zeven maal zeven langwerpige kralen. Aan het snoer hangt een staart van drie kralen. Tussen de kralen zeven medailles en aan het hangende gedeelte een grote medaille en een toegevoegde medaille gewijd aan het Heilig Jaar 1933. Aan de voorzijde van alle medailles een afbeelding van Maria als 'Mater dolorosa' met zeven zwaarden door haar hart. Op de keerzijde van de grote medaille een afbeelding van Maria onder het kruis op de Calvarieberg met de tekst 'In cruce salus!' Op de keerzijde van elke kleine medailles staat een van de zeven smarten van Maria afgebeeld. Er is een achtste kleine medaille toegevoegd tussen het snoer en de staart.

Rozenkrans bestaande uit snoer met 7 x 7 kralen, afgewisseld met zeven medailles. Op de medailles aan de ene zijde een afbeelding van Maria als Mater dolorosa met de zeven zwaarden door haar hart en aan de keerzijde is steeds een van de zeven smarten van Maria afgebeeld. Aan de staart van de rozenkrans hangt een iets grotere medaille met aan de ene zijde een afbeelding van Maria als Mater dolorosa en aan de keerzijde de doek van de H. Veronica met het gelaat van Christus, daarboven de woorden 'Sainte face de Jésus'. De devotie van de smarten van Maria is wezenlijk onderdeel van de spiritualiteit van de passionistinnen.

De rozenkrans werd aan het middel gedragen, bevestigd aan het koord en heeft 72 kralen. Het gebed bestaat uit 7 maal 10 weesgegroeten voorafgegaan door 1 Onze Vader. Op het einde bidt men nog 2 Weesgegroetjes, waarna 1 Onze Vader en 1 Weesgegroet voor de Paus. De 72 Weesgegroeten duiden op de 72 jaren die Maria volgens de overlevering op aarde zou hebben geleefd. De 7 vreugden van Maria waren: de boodschap van de engel, bezoek aan haar nicht Elisabeth, de geboorte van Jezus, de aanbidding van de wijzen, het vinden van Jezus in de tempel, de verrijzenis van Christus, haar opneming in de hemel. Bij het ontvangen van de rozenkrans werd gezegd: "Ontvang, zeer geliefde zuster, de krans van de zalige maagd Maria, welke ter gedachtenis van haar zeven vreugden is gevlochten".

Deze krans werd door de Franciscanessen van Charitas gedragen aan het koord dat om hun habijt geknoopt zat. Met de rozenkrans werden de zeven vreugdevolle gebeurtenissen uit het leven van Maria overwogen: de blijde boodschap, het bezoek aan Elisabeth, de geboorte van Jezus, het bezoek van de wijzen uit het Oosten, de verrijzenis van Christus, het Pinksterfeest en de Tenhemelopneming van Maria.

Pater Slijpen was de opvolger van pater Jac. van Ginneken. Hij begeleidde de Vrouwen van Bethanië in hun proces van lekenbeweging naar officiële bisschoppelijke congregatie en schreef in 1932 de nieuwe regel (bijgestaan door L. de Jonge sj, Thérèsa Huf en Agnes Westermann).

De rozenkrans hing jarenlang aan een bidstoel in de kapel van het Valentinum te Nijmegen. Het kruis met corpus is aan de achterzijde te openen en bevat een 8-tal relieken.

Pater Jac. van Ginneken sj is de stichter van de congregatie.

Zuster Agnes Henssen was in 1782 ingetreden bij de Kanunnikessen van de H. Augustinus in Klooster Jerusalem te Venray. In 1802 werd het klooster opgeheven. Volgens de tekst op het bijgevoegde kaartje keerde zuster Agnes in 1806 naar Venray terug. Rector Saedt was met enkele overgebleven voormalige kloosterzusters in de gebouwen blijven wonen. In 1835 stierf rector Saedt, waarna zuster Agnes, de enige nog overgebleven zuster, in het dorp ging wonen. In 1838 stichtten de Ursulinen vanuit Tildonk een nieuw ‘tweede’ Jerusalem. Aldaar stierf zuster Agnes op 8 mei 1844.

Met onregelmatig aantal kralen.

In de rozenkrans zijn veertien metalen plaatjes verwerkt met voorstellingen van de veertien kruiswegstaties. Tussen de plaatjes steeds drie kraaltjes. De rozenkrans telt in totaal 51 kraaltjes. In 1912 werd het gebruik van deze rozenkrans door het Heilig Officie in Rome verboden. In gebruik geweest bij de Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid, Tegelen.

Het gebedssnoer bestaat uit vijf groepen van elk tien kleine kralen, de zogenaamde 'tientjes'. De tientjes worden van elkaar gescheiden door grote kralen, viertien in totaal. Op elke kleine kraal wordt het 'Weesgegroet' gebeden, op elke grote kraal een 'Onze Vader'. Deze volledige rozenkrans heeft een aanhangsel met twee grote kralen, drie kleine kralen en de congregatiepenning van de redemptoristen. Op een zijde is Jezus de Verlosser afgebeeld met de tekst "Copiosa apud eum Redemptio" (bij Hem is overvloedige verlossing, psalm 130). Dit is de wapenspreuk van de congregatie. Op de keerzijde is de stichter Alphonsus de Liguori (1696-1787) afgebeeld. Op de grote kralen van het aanhangsel wordt wederom het 'Onze Vader' gebeden, en de drie kleine kralen het 'Weesgegroet' ter ere van Maria.

Door de redemptoristen gedragen aan de singel. Op de medaille aan de ene zijde een afbeelding van de H. Alfonsus op de andere zijde Christus die het kruis draagt.

De rozenkrans werd door de Witte Paters in twee lussen om de hals gedragen op hun habijt.

De rozenkrans werd aan de riem bevestigd. Deze rozenkrans is gedragen door broeder Nicolaas van Oosterhout (Henricus J. van Huijben) (1871-1956).

Rozenkrans van vijf tientjes met twee medaillons. Op de ene zijde van het kleinste medaillon een tronende Maria met Kind, de initialen AP en een tekst in de rand van het medaillon. Op de andere zijde van datzelfde medaillon een afbeelding van Christus, de initialen AP en de tekst: France. Op de ene zijde van het grote medaillon Maria en de tekst: "O Maria tuus sum ego salvum me fac". Op de andere zijde van datzelfde medaillon het wapen van de congregatie (een bloedend hart, de H. Geest en bloemornamenten) met de tekst: "Noli negligere gratiam quae hodie data est tibi".

De rozenkrans hing aan de rechterkant aan de gordel. Hij werd niet echt gebruikt om de rozenkrans te bidden. Net als het zilveren hart werd ook de rozenkrans rond oudejaar door de zuster van de 'roberie' ingenomen. Hij werd schoongemaakt en opnieuw geregen, opdat er geen slijtage zou zijn, waardoor de rozenkrans zou breken.

De rozenkrans aan een leren koord (2) werd gedragen van 1956 tot 1967. Vanaf 1967 werd de kleding wederom aangepast en droegen de zusters geen grote rozenkransen meer.

Werd aan 2 haken bevestigd aan het bovenlijfje van het habijt. In tegenstelling tot de rozenkrans die tot 1956 werd gedragen, heeft deze rozenkrans een leren koord in plaats van een metalen schakelketting. Het kruis is iets kleiner dan bij de oude rozenkrans. Dit werd aangepast zodat het kruis minder snel achter een meubel bleef haken waardoor de schakelketting brak.

Werd aan 2 haken van het bovenlijfje van het habijt gehangen. Aan de rozenkrans was in de jaren tot 1956 ook een medaille van de H. Vincentius, patroonheilige van de congregatie, bevestigd.

Bidsnoer van vijf tientjes werd bij de habijt gedragen. Het heeft een kruis met corpus, twee medailles en een amulet met de beeltenis van Jezus en een doodshoofd [memento mori].

Bestaande uit vijf tientjes (serie van tien kralen) van witte kralen met een klein kruisje.